Yetişkinlerin Masası

Konu: Geri: Yetişkinlerin Masası Cuma Ağus. 28, 2009 12:43 pm

Kar tanelerinin doğayı bir sarmaşık gibi sarmaladığı bu günde evlenmek harika birşey olmalıydı. Rosepery de eminimki bundan çok memnundu. Evlenmek... Bambaşka birşey bence bu. Hayatının geri kalanını bir insanla birleştirmek ve her zaman onun yanında olmak... Üzerinde uzun süre düşünülmesi gereken bir konuydu bence. Herneyse, şimdi evlilik üzerine felsefe yapmanın zamanı değildi. Odamda bulunan devasa aynanın karşısına geçtim ve elbisemin kenarlarını uçurarak bir dönüş yaptım. Sarı, düz saçlarımla bir bütünlük oluşturan renkli gözlerim ve kırmızı dudaklarım da elbisenin güzelliğini tamamlıyordu. Son kez makyajımı tazeledikten sonra malikanemden ayrıldım ve düğünün olduğu mekana doğru ilerlemeye başladım. Yürümek, özellikle de kış mevsiminde yürümek vazgeçilmezlerimden biriydi. Hızlı adımlarla balo salonundan içeri girdim. Salon oldukça şık bir şekilde düzenlenmişti. Gözlerim Rosepery ile birleştiğinde yüzümde bir gülümseme belirdi. Uzun beyaz gelinliği içerisinde adeta bir melek gibiydi. Ona bakıp iç geçirdim sadece. Yanına gitmek istiyordum fakat masalardan birinde bir an önce yerimi almak için basamaklardan oldukça asil bir şekilde indikten sonra uzun beyaz masaya doğru ilerledim. Uzun süreli yürüşün verdiği yorgunlukla sandalyeyi bir çırpıda çekip oturdum. Salon o kadar kalabalık değildi. Aslında kalabalık olmaması oldukça normaldi çünkü düğün başlayalı az bir zaman olmuştu. Kısa kırmızı elbisemin dikkat çekici olduğunu düşünmekteydim yine. Her zaman böyleydim ve bu halimden de oldukça memnundum açıkçası. Böyle düşünceler içerisindeyken gözüm Rose ve John'a kaydı. Onların mutluluğuna ortak olmak benim için büyük bir zevkti.

Konu: Geri: Yetişkinlerin Masası Cuma Ağus. 28, 2009 1:05 pm

Hava soğuktuki bu soğpukluk evin içine yansımıyordu. Londradan çıkıp düğünden bir hafta önce parise gelmek bana parisi gezmemi sağladı. Bu süre zarfı içinde şirin bir villa kiralamıştım. Kuzenimizin evliliği için paristeydim. Xavier John Phoenix. Onun evleneceği kişi bence şanslı biri çünkü çok iyi bir insandır Xavier. Kuzen olarak onu çok severim. Evlendiği kişiyi zaten önceden tanıyor ve biliyordum. Bizim okulun müdür yardımcısıydı. Çok iyi bir insan olmasına karşın çokta tatlı bir ruh hali vardı, herzamanki gibi. Henüz benim karşıma hayatımı değiştirecek bir insan çıkmamıştı. Zaten bu kadar okul işi ve aile sorunlarıyla boğuşurken nasıl ilgineceksem. Yine de sevdiğim kişi olacağından baya ilig gösterirdim, herneyse, konumuz ben değil Xavier'le Rosepery'nin evliliği idi. Rosperey Phoenix soyadnı alacağı için guru duymalı bence. Bu düşünceler içinde gözümün dolduğu hissetmemişim. Siyah ceketimi ve Kırmızı kravatımı aynada birkez daha düzenledikten sonra cep telefonum çalmaya başaldı. Yanına gidip baktığımda Xavier'in aradığını gördüm. Açtığımda bir-iki kelime etti ancak ben "ahha" demekle yetindim ve kapattım. Düğünün başladığı gibi birşeyden bahsediyordu. Nikah şahidi ben olduğum için Xavierin erken gelmem gerekiyordu. Düğün salonuna vardığımda gayet ferh biryere gelmiştim. Hoşuma gitti bu. Profesörler masası vardı ancak kimse yoktu. Biraz mırıldandıktan sonra Yetişkinler masasında güzel, kırmızı elbiseli bir bayan gördüm. Doğrusu çok hoş giyinmiş ve süslenmişti. Doğaldı. Bir düğüne geliyordu ancak beni ona çeken başka birşey vardı. Belki bir sohbet açılırda tanışma fırsatım olur diye yanına gittim. Uzun beyaz masaya onun yanındaki sandalyenin yanındaki sandalyeye oturudm. Tam yanına otursaydım farklı yorumlanabilirdi ki bu hoşuma gitmezdi. Birde sevgilisi de varsa ve burdaysa işim biterdi. İşimi sağlama almak istedim doğrusu. Biraz boğazımı temizledikten sonra şirin bir ses takınıp "Merhaba" dedim. İlk defa yüzünü görmüştüm. Aman tanrım. Böyle güzelik başka yerde yoktu galiba. sarı düz saçları kırmızı dudağı ve renkli gözleri adeta üstüme sihir atıyordu. Yüzüne bir hayli hoş bakıyordum. Bunu farkedince baya utandım ve doğrulup oturduktan sonra "Sizi biryerden tanıyor muyum?" Dedim. Standart tanışma numaraları işte.

Konu: Geri: Yetişkinlerin Masası Cuma Ağus. 28, 2009 1:42 pm

Xavier... İyi birine benziyor. Umarım Rose'un yüzündeki o masum gülümsemeyi hiçbir zaman soldurmayacak bir kişiliğe sahiptir. Çünkü o hiçbir zaman üzülmeyi haketmiyordu. Birtaneydi o benim için.

Rose ile ilgili düşünceler içerisindeyken balo salonundan içeri uzun boylu, esmer ve benim yaşlarımda bir bay girdi. Oldukça karizmatik gözüküyordu ve gözlerimi henüz ondan alamamıştım doğrusu. Başka birşey vardı onda. Diğer erkeklerden başka birşey... Basamakları yavaş yavaş indi ve adımlarını ilk önce profesörler masasına, sonra da benim olduğum masaya doğru yöneltti. Giydiği siyah takım elbisesiyle oldukça resmi gözüküyordu. Genelde gördüğüm insanları özel gücüm sayesinde hatırlayabiliyordum fakat böyle bir yüzü hayatım boyunca hiç görmemiştim. Özenle yaratılmıştı adeta. Onu, farkettirmeden süzmeye devam ederken yanımdaki sandalyenin sağ tarafına oturdu ve yüzüne sempatik bir gülümseme yerleştirip "Merhaba" dedi. Ses tonu insanı kendine çekiyordu sanki... Biraz fazla övdüğümü düşünmeye başladım. Sonuçta diğerlerinden hiçbir farkı yoktu. Gereksizdi bu kadar beğenme. Fakat o da tüm dikkatini toplamış bana bakıyordu. Rahatsız olmuştum açıkçası. Belki o da aynı durumdaydı. "Sizi biryerden tanıyor muyum?" Evet, yine o masum sesiyle bir söz daha söylemişti. Artık cevap vermem gerekiyordu. Her zamanki ses tonumla "Hayır sanırım." dedim bir çırpıda. Merakla onun cevabını bekliyordum. Belirli bir süre tekrar onu süzdükten sonra çevremdekileri incelemeye başladım. Önceden karşılaştığım yüzler vardı fakat çoğunluğu tanımıyordum. Gözlerim yine Rose'u arıyordu. Onun yanına gidip gitmeme konusunda kararsızdım, gerçi artık öyle bir şansım olamazdı. Konuşmayı yarıda bırakıp gidemezdim sonuçta. Zaman ilerledikçe Rosepery'nin beni farkedip masaya geleceğine emindim.

Konu: Geri: Yetişkinlerin Masası Cuma Ağus. 28, 2009 7:29 pm

"Hayır sanırım."

Evet. Haklıydı. Zaten konu açılsın diye söylemiştim ya. Hayran kalmıştım bu yüze, bu saçlara, bu gözlere. Ama özellikle saçları çok hoşuma gitmişti. Bir de dudakları var. Tam bir melek. Biraz yüzüme sahteden şaşırma ifadesi takınarak;

"O zaman tanışalım derim ben."

Şirin bir ses tonu takınmış ve yüzümdeki şaşırmış ifade yerine şirinimsi bir ifade yerleştirdim. Heyecandna kalbimin atışlarını kontrol altına almaya çalışırken;

"Phoenix, Henry Phoenix ben. Savaş sanatı profesörüyüm."

Yüzüme bir tebessüm koydum ve cevabını beklemeye başaldım.

Konu: Geri: Yetişkinlerin Masası C.tesi Ağus. 29, 2009 9:42 am

"O zaman tanışalım derim ben."

Birden duyduğum sesle irkildim. Elbisemin kumaşındaki derinliklere dalıp gitmiştim. Şu anki ses tonu eskisine göre biraz daha sakin gözüküyordu adını bile bilmediğim kişinin. Yavaş yavaş başımı kaldırdım ve göz göze geldik. İsmimi söylemek için can atıyordum fakat biraz sabırlı olmam gerekiyordu. İlk önce onun söyleyeceğinden emindim neredeyse.

"Phoenix, Henry Phoenix ben. Savaş sanatı profesörüyüm."

Evet, yanılmamıştım. Önce davranan o olmuştu yine. Henry... Kulağa ne kadar hoş gelen ve duru bir isim. Phoenix sözcüğünü önceden duyduğuma emindim fakat Henry ismini hayatımda ilk kez duyuyordum. Sevmiştim bu ismi. Zaten bir tek kendi ismimi sevmiyordum. Megan belki az bulunuyordu fakat Victoria ismiyle o kadar çok karşılaşmıştım ki doğal olarak büyük bir nefret duygusu içeriyordum ismime karşı. Neden bunu düşünmezler ki isim koyarken ? He, düşünseler de farketmezdi doğrusu. Simalarını bile hatırlamadığım insanlar hakkında pek de yorum yapmayacaktım zaten. Gözlerim kısa bir süre Rosepery'nin kar beyazı gelinliğine kaydı fakat sonradan Henry'nin bakışlarıyla kendi gözlerimin kesiştiği anda " Megan Victoria Derope, Norilency dergi editörüyüm. " dedim sindire sindire, ve tekrar gözlerimi onun gözlerinden alıp ellerime yönelttim.

Konu: Geri: Yetişkinlerin Masası C.tesi Ağus. 29, 2009 10:25 am

Kendimi çalan müziğe kaptırmış, yürümeme engel olan duvağımı tutarak ilerlemeye çalışıyordum. Masaların arasından geçmem zor olduğu için uzun bir yolu tercih etmiştim. İlerlerken bir yandan gülümsüyor bir yandan da kimlerin gelip kimlerin gelmediğini belirlemeye çalışıyordum. Bir anda kendi masamıza geldiğimi fark ettim. Masanın önünde durarak, büyük bardağa kattıkları içecekten içtim. Hem dinlenmiş oldum hem de biraz kendime geldim. Bardağı yerine koyarak biraz ilerdeki masaya göz gezdirdim. Biricik arkadaşlarım Victoria ve Henry çoktan kaynaşmışlardı. Off... Onları ben tanıştıracaktım. Yanlarına hızlıca ilerleyerek bir sandalye çektim ve oturdum. Belli ki bugün çok fazla sandalye çekecektim. Düşüncelerime gülerek onlara selam verdim.

''Merhaba. Hoşgeldiniz. Ahh... Hemen kaynaşmışsınız sizi ben tanıştıracaktım. Oldu mu şimdi?''

diyerek onlara güzel bir selam verdiğimi düşündüm. Tabi ne kadar güzel olabilirse...

''Bu arada eğleniyorsunuz değil mi?''

Bu soru benim için çok önemliydi. Herkese soruyordum. Çünkü onların mutluluğu benim mutluluğumdu ve kötü bir şeyler olursa, onlar için düğünü terk bile edebilirdim. Oturduğum sandalyeyi masaya doğru çekerek etrafa göz gezdirdim. Onların konuşmasını beklemekten başka hiç bir şey yapmazdım.

Konu: Geri: Yetişkinlerin Masası C.tesi Ağus. 29, 2009 2:29 pm

Karşımdaki şirin yüz o tatlı sesiyle bana cevap verdi;

"Megan Victoria Derope, Norilency dergi editörüyüm."

İsmi kulağa çok hoş geliyordu. Sanırım duyduğum isimler arasındaki -isimleri eğer tekrar etmessem çabuk unutabilirm- en güzeliydi. Yanımıza gelin gelmişti. Bembeyaz gelinliği onda çok güzel duruyordu. Melekti adeta. Tüm masaları teker teker gezip herkesin eğlenip eğlenmediğini soruyordu. Buda bence akıllıcaydı çünkü diğer insanların mutluluğu önemliydi bence. Yine de burada esas eğlenmesi gereken Xavierle Rosepery idi. Eğleniyorlar gibiydilerde zaten. Sonunda eğlenme sorusu bizim masamıza gelmişti.

''Merhaba. Hoşgeldiniz. Ahh... Hemen kaynaşmışsınız sizi ben tanıştıracaktım. Oldu mu şimdi?''

Bence güzel bir giriş yapmıştı. Bir sourn yoktu. Herşey mükemmeldi. Ancak ben karşımdaki güzel bayanla yalnız kalmayı tercih ederdim. Çok güzel yüz hatları vardı. Sanırım ondan hoşlanmaya başlamıştım.

"Merhaba. Hoşbulduk Rose. Valla oldu mu bilmiyorum ama adı Victoria olan bayan çok güzel doğrusu."

Utanma gibi bir huyum yoktur benim açıkçası. Ayrıca gerçekleri söylemekten niye utanırki bir insan? Ben tam cümlemi bitirdim;

''Bu arada eğleniyorsunuz değil mi?''

Evet. Karşımda bu güzel bayan durduğu sürece eğlenirim. Evet, evet. Sanırım hoşlanmaya başlamıştım ben Victroia'dan.

"Evet. Eğleniyoruz Rose. Teşekkür ederiz."

Dedim nazik bir sesle. Sonra tekrar o güzel yüz hatlarına, dolgun dudaklarına sahip Victoria'ya döndüm;

"Özel gücün ne Victroia?"

Merak etmiştim doğrusu özel gücünü. Herksin farklı ve güzel özel güçleri vardı. Victria'nında öleydi bana kalırsa. Bu düşüncelerle cevabımı beklemeye başladım.

Konu: Geri: Yetişkinlerin Masası C.tesi Ağus. 29, 2009 2:51 pm

Evet, Rose profesörlerin masasından ayrılıp bizim masamıza gelmişti o güzel gelinliği ile birlikte süzülerek. Harika görünüyordu doğrusu. Xavier'in çok şanslı olduğunu düşünmekteydim fakat o nedense hiç ortalarda gözükmüyordu, ya da ben onu göremiyorum. Rosepery ilk önce Henry'e baktıktan sonra bana da imalı bir bakış fırlattı. Anlamıştım ben onun ne demek istediğini. ''Merhaba. Hoşgeldiniz. Ahh... Hemen kaynaşmışsınız sizi ben tanıştıracaktım. Oldu mu şimdi?'' O bakışından sonra bunları söyleyeceğine emindim. Çöpçatandı o tam anlamıyla. Ama her ne olursa olsun seviyordum onu. Kalbi tertemiz biriydi. Rosepery hakkında olumlu düşüncelerimi aklımdan geçirirken Henry "Merhaba. Hoşbulduk Rose. Valla oldu mu bilmiyorum ama adı Victoria olan bayan çok güzel doğrusu." dedi. Eh, yüzüm biraz kızarmıştı doğrusu fakat ben böyle ufak iltifatlar karşısında utanıcak bir yapıya sahip değildim. Aslında iltifat da değildi bunlar. Doğrulardı tamamiyle. Ahh, kahretsin.. Kendimi seviyordum ne yapabilirdim.
" Bu arada eğleniyorsunuz değil mi? "
" Evet. Eğleniyoruz Rose. Teşekkür ederiz."
Konuşmadan çok uzak kaldığımı fark ettim ve doğal ses tonumla " Evet canım, harika bir düğün oluyor doğrusu. Xavier'ı göremedim fakat tebrik ederim, mutluluklar bi'tanem. " dedim ve ayağa kalkıp Rosepery'nin o yumuşak yanağına ufak bir öpücük kondurdum. Yerime oturduğumda Henry'nin sorusuyla karşılaştım. Özel gücümü soruyordu. Ben her ne kadar özel gücümü kimseye söylemek istemesem de Henry'e karşı içimde bambaşka duygular oluştuğundan " Görüntü kopyalama. Özelliği ise, önceden gördüğüm birinin kılığına girebiliyorum. Ya seninki ? " sözcükleri döküldü ağzımdan. Her zamankinden farklı atıyordu kalbim, onunla gözgöze gelince. Bunu belli etmemek için gözlerimi Rosepery'nin yüzüne çevirdim ve ben de ona imalı bir bakış fırlattım. Ardından Henry'nin cevabını beklemeye başladım.

» Persophene Masası
» Profesörlerin Masası
» Akheron Masası
» Hephaistos Masası