Sessiz Bir Yürüyüş...

Konu: Sessiz Bir Yürüyüş... Perş. Ağus. 27, 2009 10:25 pm

Melanie ile birlikte yürürken sanki Melanie tamamiyle değişmişti.Eski Melanie gitmiş,onun yerine başka biri gelmişti.Yürürken ona hissettiklerini nasıl söyleyeceğini düşünüyordu.Görünüşe bakılırsa,Mela,biraz azmıştı ve sarhoştu.Gecenin bir yarısıydı,ortam ıssızdı ve bunun için tam zamanıydı.Hayatındaki saçmalıklar sona ermişti ve süper hissediyordu.

Mela,sana,umm... Dokunabilir miyim?

Cevabı beklerken.Sanki bunu hiç söylememiş gibi ıslık çalıp gökyüzüne baktı.Bu gece hiç bulut yoktu.Artık cevabı bekleyemiyordu,Melanie ona hiç bir şey söylemeden,Steve onun dudaklarına atıldı,Bu mükemmel bir duyguydu,daha önce.. Hiç aşık olduğu biriyle öpüşmemişti.Zaten hiç aşık olmamıştı ki.Dudaklarındaki sıcaklık Steve'in tüm vücudunu ısıttı.Bu gecenin soğuğunda bile kendini sanki şöminenin yanında hissediyordu.Artık onun üstüne atlamamak için kendini zor tutuyordu.Bunu yapabilirsin Steve! dedi kendine ve hakim olmayı başardı.Önemi yoktu,hem zaten Melanie istemedikçe bunu yapamazdı.Dakikalar saatler gibi,saatler dakikalar gibi sürüyordu.Onu öpmenin,ona sarılmanın hayatta eşi benzeri yoktu.O tekti ve sanki birbirleri için yaratılmışlardı.Öpüşmeye devam ederken onun saçlarını okşuyor ve elini yavaş yavaş beline doğru indirmeye başlıyordu.

Konu: Geri: Sessiz Bir Yürüyüş... Perş. Ağus. 27, 2009 10:44 pm

Steve'le birlikte öylece yürüyorduk. Ben onun ardından gidiyor ve onu izliyordum. Bu bile içimi huzurla dolduruyordu. Ancak bir süre sonra bu "cici" histen sıkıldı ve koşarak Steve'e arkasından sarıldı. Sonra Steve'i bıraktı ve onun yanında yürümeye devam etti. Steve durunca o da durdu ve ona baktı.

Mela,sana,umm... Dokunabilir miyim?

Ne? Ha? Ne demekti bu şimdi?O daha bir şey diyemeden Steve onun dudaklarına yapışmıştı. Steve'in elleri onun beline doğru kayarken Melanie de kollarını Steve'in boynuna dolamıştı. Kızardı ama bu Steve'in üstündekileri çıkartmasına engel olmadı. Bir yandan onu delice öpüyor bir yandan da Üstündeki yeleği ve t-shirtü çıkartıyordu. Kendi kıyafetlerini çıkartmaya üşenmişti.

Dilediğini yapabilirsin.. dedi biraz daha kızararak. Onun gözlerine dikti gözlerini. Bugün Steve'in vücudunda kaybolmayı planlıyordu. Onu o kadar istiyordu ki.. Steve'in üstündekiler çıkarttıktan sonra tekrar kollarını onun boynuna doladı ve onu öpmeye başladı. Bir gece yarısı dolunayın altında sevdiği adamla delice öpüşeceğini hiç düşünmemişti. Birini seveceğini bile düşünmemişti..

Konu: Geri: Sessiz Bir Yürüyüş... Perş. Ağus. 27, 2009 11:12 pm

Hala öpüşürken,Melanie onun kıyafetlerini çıkarıyordu.Hayatında herşeyden daha çok istediği şey buydu işte.Melanie ile dudakları kitlenmişti adeta.Hızlıcana Melanie'nin üzerindeki T-shirt'i çıkarmaya başladı.Artık hazırdılar.Ama öpüşmeyi bitirmek istemiyordu.Deliler gibi öpüşüyorlardı.Aslında Steve korkmuştu.Birilerinin gelmesinden endişe duyuyordu.Ancak bu onla Melanie'e engel olamazdı.Ortalık iyice ısınmaya başlamıştı. Steve'in böyle mükemmel hissettiği an olmamıştı.Elini Melanie'in belinden daha aşağılara indirdi.Artık soracağı tek şey vardı:

Eminmisin,Mela? İlerde pişman olacağın bir şeyi sana yapmak istemem...

İçindeki duyguları bir kenara atıp,artık yapmak istiyordu.Ama bu imkansızdı.Hala Melanie'den cevap gelmemişti.Şimdilik öpüşmekten başka çaresi yoktu.Aslında.. Melanie öpüşmekten cevap verememiş olabilirdi..Steve kızarmıştı,Melanie'ye bakınca da öyle görüyordu.
Dur! Olmayacak!
Diye bir ses geldi sanki içinden.Ancak buna aldırış etmiyordu. Şu anda yeryüzünde onları durdurabilecek bir şey yoktu.Dudaklarını.. Boynunu.. Her yerini hissediyordu.
Sana Dur Dedim!
Sanki karnına bir yumruk yemiş gibi oldu.Ya da beyni onu yanıltıyordu.Ancak bu gerçekti.Çünkü Melanie'nin de tepkisini farketmişti Steve.Öpüşmeleri bölünmüştü.Steve okkalı bir küfür savurdu:
Beni rahat bırak seni küçük...
Hiç bir şey onları durduramazdı. Yeniden dudağına yapıştı..

Konu: Geri: Sessiz Bir Yürüyüş... Perş. Ağus. 27, 2009 11:29 pm

Daha önce de pişman olacağım bir çok şey yaptım.. Ama hiç biri bu kadar değerli değildi. Ayrıca.. Asla pişman olmayacağım..

Dedi dudakları ayrıldığını anda. Steve'e biraz daha yaklaştı ve tekrar dudaklarına yapıştı. Bu duyguyu başka hiç bir şeye değişmezdi.Onun dudaklarında kaybolmak.. Hiç de fena fikir değildi aslında..Hatta mükemmel bir fikirdi.
Benim olmanı istiyorum.. En azından bu gece.. Beni hiç olmadığım kadar mutlu edersin.. Sana yalvarıyorum.. "En azından" bu gece benim ol..
Dedi yalvaran bir ses tonuyla ve ona baktı. Ona her baktığında tekrar aşık oluyordu. Tekrar dudaklarına yapıştı ve öpmeye devam etti. Evet. Bu duygu eşsizdi..Onun dudaklarını hissetmek.. Tüm vücudunda onun sıcakllığını sezmek.. Elleri onun vücudunda geziniyordu. Birden kollarını onun boynuna odladı ve daha sert bir şekilde öpmeye başladı. Kalp atışları çok hızlanmıştı. Damarlarındaki basıncı hissedebiliyordu. Ama buun önemsemiyordu.. Önemsediği tek şey Steve'di..

Konu: Geri: Sessiz Bir Yürüyüş... Cuma Ağus. 28, 2009 10:55 am

Benim olmanı istiyorum.. En azından bu gece.. Beni hiç olmadığım kadar mutlu edersin.. Sana yalvarıyorum.. "En azından" bu gece benim ol..
Steve,onun yalvarmasına izin veremezdi,hiç duraksamadan devam ettiler.Gecenin bu soğuğunda bile ortalık sımsıcaktı.
İçindeki kötü duyguları atmış olmanın sevinciyle Steve daha heveslenmişti.Nasıl olsa Melanie'de istemişti.O istedikten sonra hiçbir şeyin önemi yoktu.Artık Steve'in eli dahada aşağılara iniyordu,bu inanılmaz bir duyguydu.Daha önce hiç sevdiği biriyle yapmamıştı,genellikle rakiplerine tecavüz etmişti.Zaten sevdiği biri yoktu,tabi Bu Melanie'den önce.Hiç olmadığı kadar heyecanlıydı.Artık kulaklarının rengi ıstakoz rengine yaklaşmıştı.Sanki nefes almıyorda bir makineye bağlanmıştı.Hiç sevmediği biriyle yapmaya benzemiyordu,işin arasına duygular katılınca daha hoş oluyordu.Bir keresinde bir kıza ölene kadar tecavüz etmişti.En sonunda yalvarınca bırakmıştı.O kıza ne oldu bilmiyordu.Boşver! Dedi Steve kendi kendine.Bunların hiçbirinin önemi yoktu,Önemli olan tek şey bu hayatta Melanie'ydi.Artık sonlarına doğru yaklaşıyorlardı..Bitmişti..Steve içinde hoş bir rahatlama hissetti.Hem de çok hoş.Yaşadığı bu olayı asla unutmayacaktı,Melanie'yi de.Çünkü o,Steve'i anlayan tek insandı.Steve yavaş yavaş ağzını açtı.Birşeyler söyleyecek gibi oldu.Ama söylemedi.Bunun saçmalık olacağını düşündü.Sonunda bunu söyleyecekti,Evet evet,bundan hiç olmadığı kadar emindi:
Mela..Seni seviyorum..Sen hayatımda yaşadığım en güzel şeysin..
Bunu söyledi,çünkü onu gerçekten seviyordu.Zaten bu andan sonra onu sevmemesi mümkün değildi.Hiçbirşey önemli değildi artık Melanie dışında.O hayatın ta kendisiydi..

Konu: Geri: Sessiz Bir Yürüyüş... Cuma Ağus. 28, 2009 11:24 am

Mela..Seni seviyorum..Sen hayatımda yaşadığım en güzel şeysin..

İşte bu dünyada duyabileceği en güzel şeydi. Ona sımsıkı sarıldı.

Ben de seni çok seviyorum..Her şeyden çok seviyorum..hatta sen benim sevdiğim tek şeysin.. dedi kulağına fısıldayarak. Hiç bir yalan yoktu bu sözlerinde. İnsanların gözlerini boyamak için asla yalan söylemezdi. hayatta sevdiği yegane kişiydi Steve.. Daha önce de erkeklerle çıkmıştı. Ama hiçbirini sevmemişti. Steve onun ilk ve tek aşkıydı. Ona biraz daha sıkı sarıldı. Bu anın tadını sonuna kadar çıkartmak istiyordu. Zira tanıdığı bir çok erkek kızla işi yaptıktan sonra terk eden tiplerdendi. Steve öyle biri miydi bilmiyordu. Ama eğer öyleyse bile o zaman bu geceyi hayatının en güzel gecesi olarak geçirmek istiyordu. Tekrar Steve'e sımsıkı sarılıp onun dudağına küçük bir öpücük kondurdu ve başını onun göğsüne yaslayıp gözlerini kapattı. Onun göğsünün sıcaklığı ona huzur veriyordu. Derin bir nefes aldı.

Hey..Uhm..Sen beni yarın terk etsen de ben seni hep sevicem.. dedi hızla. Bunu neden söylediğini bilmiyordu. Sadece bunu itiraf etmesi gerektiğini sezmişti işte. Başını kaldırıp onun gözlerine baktı ve daha bir şey söylemeden dudaklarından öptü. evet.. Bugün onu sürekli öpmek istiyordu. Sabaha kadar öperdi elinden gelse. Ona sımsıkı sarılıp başını onun omzuna yasladı. Ve dolunaya baktı.

Bugün dolunay benim sana olan aşkımı yazsın günlüğüne..

dedi eliyle ay'ı göstererek. Bu kadar büyük bir aşkı gözden kaçırmış olamazdı. Steve'e biraz daha sarıldı.

Konu: Geri: Sessiz Bir Yürüyüş... Cuma Ağus. 28, 2009 8:32 pm

Hey..Uhm..Sen beni yarın terk etsen de ben seni hep sevicem..
Steve şaşırmıştı.Böyle bir şeyi hayatta yapmazdı.Bunu ancak tek gecelik ilişki yaşamak isteyen kişiler yaparlardı.Fakat Steve böyle biri değildi.Anlaşılan Melanie biraz saçmalamıştı.

Mela,neden böyle demek istedin? Böyle bir şeyi yapacağımı hayatta düşünme...

Melanie onun göğsüne başını koymuş yatarken.Steve'in içinde bir güven duygusu ve günü atlatmış olmanın rahatlığı vardı.Artık insanlarda umrunda değildi Steve'in.Böyle sonsuza kadar kalabilirdi.Steve Melanie'in saçını okşuyordu.

Bugün dolunay benim sana olan aşkımı yazsın günlüğüne..

Steve'de aynı şeyi düşünüyordu.Onlar aşıktılar ve hiçbir zaman ayrılmak istemiyorlardı.

Sana yemin ederim ki bu sevgimizi kimse bozamıyacak..

Steve bunu söylemişti çünkü bunu biliyordu.Steve hiç bir zaman verdiği sözden ve yeminden dönmemişti,dönmezdi de.Birbirlerine sarılırlarken,Steve'e garip bişeyler oluyordu.Sanki yeniden yapmak ister gibi.Kendine hakim olamıyordu.Bunu söylemek zorundaydı.

Ah.. Ne dersin,biraz dolaşalım?

Steve cevabı beklemeden elinden tuttu.Giysilerini giyindikten sonra,Melanie'nin dudaklarına yeniden yapıştı.

Çok Ateşlisin,bunu yapmadan duramıyorum..

Görünüşe bakılırsa Melanie'ye göre bir sakıncası yoktu.Öpüşürlerken sanki yeniden bir sevişme aşamasına girmişler,yeniden yapacaklara benziyordu.
Ancak Steve kendine hakim olmayı başardı

Umm..Şeyy.. Hadi gidelim.. Gideceğimiz yerde devam ederiz..

Dedi Steve.Zaten çok geç olmuştu..Yavaş yavaş gitseler iyi olurdu..
Steve Melanie'in yorulduğunu düşünüyordu.Tabii,kim yorulmazdı ki..

Ah..İstersen seni kucağımda taşıyabilirim..?

İstemedende olsa söylemişti Steve bunu.Ama Melanie'i mutlu edecekse neden olmasın diye düşündü..

Konu: Geri: Sessiz Bir Yürüyüş... Cuma Ağus. 28, 2009 8:59 pm

"Sana yemin ederim ki bu sevgimizi kimse bozamıyacak.."
Umarım.. Umarım kimse seni benden almaz Steve.. Bu sırada Steve'in rahatsız olmuş gibi bir hali vardı. Birden kalktı ve giyinmeye başladı. Melanie de şaşkın şaşkın ona bakarken giyinmeye başladı. Steve'den daha hızlı giyinmişti. Yolda yürümeye devam ederken birden Steve melanie'nin dudaklarına yapıştı.
"Çok Ateşlisin,bunu yapmadan duramıyorum.."
Beni sürekli şaşırtıyorsun Steve.. dedi gülümseyerek ve o da Steve'i öptü. Yine havaya girmişlerdi ama yine burada yapmak rahatsız edici gelmişti melanie'ye.. herhalde Steve de aynı şekilde hissetmişti ki öpmeyi bıraktı.
"Umm..Şeyy.. Hadi gidelim.. Gideceğimiz yerde devam ederiz.."
Steve'le tüm düşünceleri aynıydı neredeyse.. Onunla tanıştığına çok mutluydu. Sonuçları ne olursa olsun asla ona bir şey olmasına izin vermeyecekti.
"Ah..İstersen seni kucağımda taşıyabilirim.?"
Gülümseyerek steve'e sarıldı.Ona kendini taşıtması uygun olmazdı. O da en az kendi kadar yorgun olmalıydı.
Sadece sarılsam da yeter...Aşkım...
dedi ve tekrar gülümsedi. Uzanıp yanağına bir öpücük kondurdu. Hayatta sahip olduğu yegane şeydi Steve. Ve şimdi o, Melanie'yi asla terk etmeyeceğini söylüyordu. Bundan daha güzel bir gün olamazdı.. Esen rüzgar onun bedenini yalayıp teninde soğuk bir his bırakırken Melanie Steve'e biraz daha yaklaştı. Ona daha sıkı sarılıp gülümsemesini tüm yüzüne yaydı..
Dünyadaki en şanslı kız benim... dedi gülümseyerek ve yolda yürümeye devam etti. Yine nereye gittiğini bilmiyordu ama Steve ile birlikteyken bunun hiç bir önemi yoktu..Onunla cehenneme bile giderdi..

Konu: Geri: Sessiz Bir Yürüyüş... Cuma Ağus. 28, 2009 10:03 pm

RP Sonu ^^

» # Sessiz Sokak
» Karanlık bir yürüyüş