Burada karşınıza ne çıkacağı belli olmaazz!!

Uzun bir aradan sonra ilk defa yalnız kalmıştım ve öylesine yollarda dolaşıyordum. Yolun beni son getirdiği nokta bilmediğin bu yoldu. Gecenin dolunayı yolu yetersiz aydınlatıyordu ve neredeyse hiç bir şey göremiyordum.Düşmemek için etrafıma tutunarak yürürken birden arkamda bir dalın kırıldığını gördüm. arkama döndüğümde ise kimse yoktu.
Saçma bir soru olacak ama.. Kimse var mı?
dedi tereddütle..Etrafında dalların kırılken çıkardığı o ince çıt sesi ve çalılıklardan gelen hışırtılar dışında sanki hava kesiliyormuş gibi de bir ses vardı. Ancak baktığı yerde hiç bir şey görünmüyordu. Tereddütle yoluna devam ederken tekrar başını çevirip etrafına bakındı. Bu sırada bir şeye çarptığını fark etti. Bana çevirip baktığında, gecenin karanlığı yüzünden canavarı anımsatan bir varlık gördü. Hemen geri geri adımlar atmaya başladı. Yine bir şeye baktığında aynı yaratıktan bir tane daha gördü.
Kahretsin!
dedi fazla duyulmayan bir sesle. Ne yapacağını bilmeyerek geriye doğru ilerlerken bir kısmı dışarıya çıkmış olan ağaç köküne takılarak geriye doğru düştü. Karşısındaki kurtadamlar ise hırlıyor ve kendisine doğru yaklaşıyordu. Onların önüne sürekli duvar koyuyordu ama hızla onları geçiyorlardı. Kahretsin.. Şimdi ölemezdi.. En azından Sanora'yı bir kez daha görmek istiyordu.. Son bir kez.. Onu son kez öpmek istiyordu. Olduğu yerde ayağa kalkamayarak biraz geri ittirdi kendini. Onların kurt adam olduğunu o sırada fark etti. Okuduğu bir ansiklopedide resimleri vardı. Kurt adamlar kendisine iyice yaklaşmışlardı. Ancak görünüşe göre onu öldürmeden önce biraz daha korkutacaklardı. Catherine hemen ayağa kalktı. Bu sefer başarmıştı. Tekrar önüne baktığında kurt adamın hemen yanında olduğunu fark etti. Gözleri fal taşı gibi açılmıştı. Korkudan kıpırdayamıyordu bile. Ne yapacağını şaşırmıştı. Tüm zekasını zorluyor ve kurtulmanın bir yolunu arıyordu. Bir adım geriye atıp daha demin kendisinin olduğu yere bir duvar koydu ve hemen koşmaya başladı. Hemen yakalanacağını biliyordu ama denemeye değerdi. Ancak birden o soğuk pençelerin kıyafetinin bir kısmını yırttığını ve belini kestiğini hissetti. Sol eli belinin kesilen yerine giderken kendisi biraz afalladı ve düşmenin kıyısından döndü. Hala koşmaya devam ediyordu. Ne olursa olsun koşacaktı. Hiç durmadan..

Frozen Her geceki gibi tekrar tek başına dolaşıyordu.Hayatta bir şeyleri keşfetmek onun için büyük bir mutluluktu.Hayatta iki şeye önem verirdi.Susuzluk ve İnsanlar idi.Bir süre sonra Susuzluğunu hissetmeye başladı.Susuzluğunu bir türlü gideremediği gecelerden biriydi.Frozen İçinden''Geceleri İnsanlar Niye Yanlız Başına Dolaşmazki?.Dolaşsaydılar kanları midemde olurdu''.Geceleri sürekli dümdüz yürüyerek geçiriyordu.Bir insan bulmak umuduyla.Fakat her zamanki gibi hiç insan bulamıyordu.Kafasını sağ tarafe çevirdi ve gözlerine inanamadı!.Bir insan görmüştü.Hemen yanına sessizce yaklaştı.İnsan cadde ışıklarının altında durmak yeirne karanlığı tercih ediyordu.Frozen şimdiden midesine indirceği kanları düşünürken bu insanın bir çocuk olduğunu görmüştü.Küçük eller küçük vücut ve küçük bacaklar.Kesinlikle bunun bir çocuk olduğuna emindi.Ne kadar Vampir bile olsa Pis Dişlerini bir masum çocuğa geçiremezdi.Hiç teyse bunu yapıcak kadar iradesi vardı.

Frozen Hemen Oradan uzaklaşmaya karar verdi.Çocuk farkedemeden bir ruh gibi oradan ayrılmıştı.Gecenin karanlığı adeta kamufulaj oluyordu.Saatlerce karanlıkta yürüdükten sonra bir insanın koştuğunu duyabiliyordu.Frozen içinden''İşte benim kahvaltım geliyor!''.İnsan koştukça Frozen'e doğru dahada yaklaşıyor ayakkabı sesleri net bir şekilde duyulabiliyordu.Fakat koşmasının mutlaka bir sebebi olduğunu düşündü ve İnsanın arkasını gözetledi.Bu sefer Bir insandan daha fazla ses çıkaran bir yaratık yaklaşıyordu.İnsan Frozen'i görmeden hızlıca önünden geçmişti.Arkasından ise 2 tane Kurt adam geliyordu.Bunu gören Frozen bir insanı kurtarmak istiyordu.Hemen Zihninde aklına gelebilcek en korkunç hayaleti yarattı ve Kurtadamların zihnine odaklandı.Kurtadmaların zihnine ulaştığında ise hayalet İLİzyonu yaptı.Kurt adamlar birden bire kaskatı oldular.TÜm kasları aynı anda kasılmıştı.Şok geçirir gibi yere düştüler.Ardından Seri bir şekilde İnsanın Önüne doğru karanlıktan koşmaya başladı.Önüne sanki ışınlanırmış gibi vardığında insana şu soruyu sordu:

-Yanlız Başına caddelerde dolaşma!.Seni öldürebilirlerdi!.Dedi ve gülümseye başladı.Gülümsediğinde ise o kan kokan dişleri görülebiliyordu.

Kendisi hala son hız koşarken peşindeki sesler kayboldu. Arkasına dönüp baktığında iki kurt adamın da kaskatı kesildiğini gördü. Catherine'in şaşkın bakışları altında sanki donmuş gibi yere yığıldılar. Ama bu bile Catherine'i rahatlatmamıştı. Tekrar koşmaya başladı. Bu sefer karşısına bir adam çıktı. Belindeki kanama tehlikeli derecedeydi. Boğazı kurumuştu. Bayılacağını hissediyordu ama hayır.. Kendini tutmalıydı. Bir yabancının yanında bayılamazdı. Onun hayatını kurtarmış olsa bile ona güvenemezdi.
"Yanlız Başına caddelerde dolaşma!.Seni öldürebilirlerdi!"
Ha-ha! Çok komik..Öldüm gülmekten!
Bunu önceden söyleseydin daha makbule geçerdi aslına bakarsan..
dedi buz gibi sesiyle.. Yine yabancılara karşı olan tavrını takınmıştı. Sert ve soğuk.. Ama bu bazı kişilere daha çekici geliyordu.. Catherine yarasının üstündeki elini kaldırdı ve kanamanın durumuna baktı. Feci yaralanmıştı.
Kahretsin!
dedi çaresiz ama hala güçlü bir sesle. Yine de hala yaşadığına şükrediyordu. Aslında ölmekten çok, bir daha Sanora'yı göremeyeceğinden korkmuştu. Eh..Zaten bu da onun için ölümle eş değerdi. Eskiden ne için yaşadığını bile bilmiyordu. En absürd işleri yapıyor ve en saçma şeyleri merak ediyordu. Buna rağmen hayatında hiç kurt adam görmemişti.. Uhm..Şu ana kadar.. Görünüşleri ansiklopedideki resimlerinden kat be kat korkunçtu. Ama tabii ki bunu kimseye anlatmayacaktı. Ona inanacaklarını sanmıyordu. Belki Sanora bile.. Bu düşüncelerden sıyrılıp feci şekilde kanayan ve öldüresiye acıyan yarasına dikti yine gözlerine. Bu yarayla şehre kadar inebilmesi imkansızdı. Hatta şehrin yolunu bile bulması imkansızdı.. İçinden lanetler okuyarak karşısında sinir bozucu şekilde gülme krizine girmiş olan adama baktı.
Şehrin nerede olduğunu biliyor musun?
dedi o buz gibi sesiyle yine..

Frozen'in daha vampir olmadğını anlamamıştı bu genç bayan.Bayanın gözleri yavaş yavaş kapanıyordu ve açılıyordu.Bayanın belinde yara olduğunu gören Frozen kanın kokusunu alınca kendine gelmişti adeta.Tam ısıracaktıki beyni izin vermiyordu resmen ''Dur'' diyordu.Daha fazla düşünemeyn Frozen Tişörtünden bir parça yırttı ve kaş ile göz arasında yarayı bağlamıştı.Çok hızlıydı.Artık Kanı akmıyordu.Frozen bu sayede İradesine sahip çıkabilirdi.Susuzluğunu gidermek için kontrolünü kaybetmek istemiyordu.Bayanı baştan aşşağı süzdü ve öğrenci olduğunu anladı.Kalın bir ses ile:
-Hehehe Genç bayan!.Şehrin yolunu ben bilmiyorum.Fakat Bildğim tek bir şey vardır ki oda susuzluğum gidelince çok rahatladığım!Dedi.

Frozen gülümseye başladı.Gülümserken Vampir Dişleri Tamamen çıkmıştı.Dişleri çenesine akdar uzamıştı.Fakat Bu genç Bayanın kanını içemezdi!.Yardım Etmek Zorundaydı!.Frozen'in zayıf Noktası İnsanlar idi.Fakat çoğu zaman Susuzluğu için kontrolünü kaybedince iş işten geçiyordu.Tekrar Kalın bir ses ile:

-Aslında Fikrimi Değiştirdim Seni Öldürmek Yerine sana yardım Edebilirim.Fakat bana Güvenmek Zorundasın.Eğer bir yerde konaklamak istiyorsan benim evime gel.Fakat evime gelmek için gözlerini kapalı tutmak zorundasın ve Seni taşımak zorundayım.

Dedi ve Vampir dişleri birden bire normale dönüyordu.BU Genç Bayana acımıştı.

Onun dişlerini görünce iyice korkmuştu.
Yağmurdan kaçarken doluya tutulmak diye buna denir herhalde..
dedi kısık bir sesle.
Ama ona hala güvenemiyordu. Belindeki yarayı sararken ona dikkatlice baktı. Yüzünde garip bir ifade vardı. Ona buz gibi kaskatı bakışlarla bakmaya devam etti. Ona güvenemezdi. Hayır.. Ne yapmış olursa olsun hem bir yabancıydı hem de bir vampir..
Aslında Fikrimi Değiştirdim Seni Öldürmek
Yerine sana yardım Edebilirim.Fakat bana Güvenmek Zorundasın.Eğer bir
yerde konaklamak istiyorsan benim evime gel.Fakat evime gelmek için
gözlerini kapalı tutmak zorundasın ve Seni taşımak zorundayım.
Ah..İçim ne kadar rahatladı bilemezsin..
dedi alay dolu ama hala mesafeli bir tonla. Onun sağından geçip yürümeye devam etti. Yalpalayarak ve önünü görmeden yürüyordu.Birden tüm vücudunu sarmış olan acının gittiğini fark etti.Bir kaç saniye sonra da gözleri kararmıştı. .Ah hayır.. Bayılıyor muydu? Şimdi bayılamazdı.. Hayır..

Frozen'in kollarına Düşmüştü bu Genç bayan.Hemen yola koyuldular.Genç bayan Frozen'e göre çok hafifti.Tek eliyle bile taşıyabilecek güçteydi.Hızlıca Ormanalrdan geçti.Nehirlerin üzerinden atladı ve sağ sağlim görünmeden mağarasına varımışlardı.Genç bayanı ilk önce hafifçe yere bıraktı.Frozen hemen ceketini çıakrdı ve genç bayanın sırtını dayaması için yatak yaptı.Hemen bir saman buldu ve yastık niyetine kafasını dayaması için yatağın yanına koydu.TÜm işlemler tamamlandıktan sonra genç bayanı yavaş yavaş uzandırdı.Aklına hemen bir şey gelmişti:

-Tabi ya!.Benim gözlerim ayrı,karanlığı görebilirm!.Fakat bu Genç bayanın yok!.Hemen ateş yakmalıyım.Dedi ve ormana doğru yola koyuldu.

Ormana vardığında su sesleri vardı.O göllerin sesiydi.Adeta Göldeki sular Ayna gibiydi.Suya bakıldığında vesikalık resimmiş gibi görünüyordu.Fakat Frozen'in böyle şeylere ayıracxka vakti yoktu.Hemen Odun Bulmalıydı.Ağaçların yanına doğru gitmeye başladı.Yerde bulduğu ne akdar çalı-çırpı varsa hepsini topladı.Genç Bayana götürmek için yeteri kadar odun topladığını analyınca hemen zıplarayak mağara gitti.Mağarada gördüğü tek şey Genç bayan yerde yatıyordu.Hemen ateşi kurdu.Her yer aydınlanmıştı.Genç bayanın yaralarına bakmak üzere giysisini çıkarttı.Güzel bir şekilde sıkıca tişört parçasını bağladı.yaralı olan diğer bölgelerinide iyice bakım yaptı.

Sıcak..Evet hissettiği tek şey buydu.. Yakıcı olmayan ama kendini hissettiren bir sıcaklık.. Yavaş yavaş ayılırken aklına düşünceler hücum etmişti. Gözlerini ağır ağır açtığında karşısında, bayılmadan önce gördüğü vampir vardı. Korkuyla irkildi ve uzaklaşmaya çalıştı. Ama buna kalkıştığı anda belinde öldürücü bir acı hissetmişti. Dişlerini sıktı ve elini belindeki yaraya götürdü. Anlaşılan kanlar pıhtılaşmıştı ama hala yanıyor, ve hareket ettikçe acıyordu. Sanora'nın burada olmasını o kadar isterdi ki.. Etrafına bakındı. Yanan küçük ateşin aydınlatmasından anladığı kadarıyla bir mağaradaydı. Burada ne işi vardı? Bu vampir burada mı yaşıyordu.
Hey! Uhm..Adın her ne ise.. Neredeyim ben?
dedi o buz gibi tavrını sesine yansıtarak. Önünde yanan ateşin verdiği sıcaklık onu deli ediyordu. Ateşten zor da olsa uzaklaştı. mağaranın içlerine girdikçe ortam soğuyor ve karanlıklaşıyordu. Böylesi çok daha rahattı doğrusu. Tavrını hiç bozmadan onun cevabını beklemeye başladı. Her ihtimale karşı önünde bir duvar oluşturmuştu.mağara fazla geniş olmadığı için tamamını kaplayabilmişti. Her şeye karşı hazırlıklı olmalıydı. Ya o kurt adamlar bir daha gelirse ve bu vampir bu sefer Catherine'i kurtarmazsa? Neler olacağını bilemezdi. Yemyeşil gözlerini vampire dikerken bir yandan da belindeki yaranın acısının yanmaya dönüşmesini tüm şiddetiyle hissediyordu.

Frozen Genç bayanın Uyandığını gördü.Genç Bayan Aniden Frozen'in önüne Duvar örmüştü.Genç Bayanın korktuğunu anlamıştı ve yaptığı duvarı tek eli ile vurarak yıktı.Kalın bir ses ile:

-Çok cesursun genç bayan!.Adım Notic Frozen.Buraların Tek vampiriyim.Bana Karanlık Vampir derler.Nedenini Söyleyebilirim.Sana Güvenebilirim sanırım.

-Bana Karanlık Vampir Demelerinin nedeni düşmanıma bir hayalet kadar sessiz yaklaşırım ve sessizce öldürürüm.

Frozen bu genç bayanın gücünü toparlaması için az önce hazırladığı tavşan eti haşlaması kazanda çok güzel kokuyordu.Kısa bir süre sonra tüm mağraya yayılmıştı.Et haşlanmıştı.Protein doluydu.İnsanların seveceği bir tipten yemekti.Hemen Kendi yaptığı Tahtadan temiz bir kaba koydu ve Eti uzattı.Birden bire yüzüne küçük bir gülümseme geldi.Bu sefer gülümsemesinde Vampir dişleri yoktu sadece sevgi vardı.Frozen kalın bir ses ile:

-Daha Ne bakıyorsun hadi al yemeğini gücünü topla!.

Katı bir sesle konuşmaya devam etti. Ondan biraz daha uzaklaştım. Gidebildiğim kadar köşeye gittim. Ondan bir şey alıp yememi nasıl bekleyebilirdi ki? Ona buz gibi bakışlarla bakıyordum. Beni aptal mı sanıyordu bu? Ayrıca bana "genç bayan" diye hitap etmesinden de sıkılmıştım artık..
Adım Catherine..
dedim ifadesiz bir tonla. Bakışlarım sabit ve anlamsızdı. Bir an önce buradan kurtulmak istiyordum doğrusu. Ama nereye ve nasıl gidecekti ki? Karşısındaki vampir büyük ihtimalle eninde sonunda onu öldürecekti. Onlara güvenemezdi. Aslında ondan korkuyordu.. Hem de feci şekilde.. Ah..Sanora.. Keşke burada olsaydın.. Daha demin kendisine saldıran kurt adamları hiç kasmadan öldüren bu adam karşısında hiç şansı yoktu.. Korkusunu nefretiyle bastırıyor ve bu yetmediği için işin içine biraz da mesafe koyuyordu. Derin bir nefes aldı ve sakinleşmeye başladı. Buradan nasıl kurtulabilirdi ki..Hemen bir şeyler düşünmeliydi.. Buradan çıkmanın bir yolu olmalıydı.. Evet evet.. Her zaman ikinci bir yol vardır değil mi?
Senden hiç bir şey istemiyorum. Sadece bırak da gideyim..

dedim o meşhur buz gibi tonla.. Şimdi ne diyebilirdim ki? Tamamen onun insafına kalmıştım.. Zaten ateşin yaydığı sıcaklık tüm vücudumu kavuruyordu. Bir an önce buradan çıkıp o soğuk geceye karışmak istiyordum.

Frozen Genç bayanın adını öğrenmişti.Adı ''[b]Catherine idi''.Fakat birden bire mağaranın bir köşesine kaçmıştı.Bu olanlara hiç bir anlam verememişti.Fakat anladığı bir şey vardıki Catherine korkuyordu.Bİr süre Catherine Soğuk baktıktan sonra o kurumuş ağzını açtı.Dudakları adeta birbirine yapışmıştı.Ateş yüzünden kavrulmuş vücudu hem terliydi hemde kızarmıştı.Ardından dudaklarını oynattı ve konuşmaya başladı:

-Senden hiç bir şey istemiyorum. Sadece bırak da gideyim..

Frozen bu lafları Duyduktan sonra yüzünde hafif bir gülümseme belirdi.Yemeği tekrar kazana döktü sıcak kalması için ve konuşmaya başladı:

-Catherine,Seni öldürmek istesem sana niye yemek yapayım?.Seni öldürmek isteseydim oracaktı bayılmış halde kanını içerdim.

Frozen sağ elini karnına getirdi ve başını eğip Selam verdi.Bunu Yaparken bu kararından çok emindi.İçinden bir çok kez bazı şeylere yemin etmişti.Kısık bir ses ile:

-Beni KOruyucunuz Olarak Kabul Edebilirmisiniz?
[/b]

"Catherine,Seni öldürmek istesem sana niye yemek yapayım?.Seni öldürmek isteseydim oracaktı bayılmış halde kanını içerdim."
Doğruluk payı vardı elbet.. Ama hala..Bir türlü rahatlayamıyordu işte..
"Beni Koruyucunuz Olarak Kabul Edebilirmisiniz?"

Ha? Ne?
Aklı karışmıştı.. Ne diyeceğini şaşırmıştı..
Uhm.. Koruyucu derken?? Bana mı söyledin??
Biraz tatlı biraz şapşal görünüyordu..Boş boş Notic'e bakmaya devam etti. Hala olayı kavrayabilmiş değildi. Ne yapmaya çalışıyordu? Catherine'in güvenini kazanmaya çalışmak mı yoksa sadece biraz eğlenmek için Catherine'i kandırmak mı? Hem samimi hem de alaycı gelmişti bu tavrı. Yine de ona karşı koyduğu buz gibi tavır biraz yumuşamıştı.. Nedense bir anda ortam daha da ısınmıştı. Derin bir nefes aldı.. Üstündeki deri montu çıkartıp kenara koydu. Üstünde kolsuz bir badi vardı. Böyle çok daha iyiydi. Hala sıcaktı ama idare edebileceğini düşünüyordu. Bir derin nefes daha aldıktan sonra Notic'in bakışlarını üstünde hissetti. Başını ona çevirip gözlerini onunkilere dikti. Dışarıdan bakıldığında Catherine'in onu etkilemeye çalıştığı düşünülebilirdi, ama onun yapmaya çalıştığı tek şey amacını anlamaktı..

Frozen Catherine'nin güvenini tam olarak alamadığını anlamıştı.Fakat onu inandırabilmek için beynindeki düşünceleri açığa vurmak istedi.Yere oturdu ve Bu sefer Gerçekten Kalbinden güldü.GÜlerken dişleri gözükmüyordu.Kısık bir ses ile:

-Ben Kendimi bildim bileli vampir olmuşumdur.ŞU dünyada tek amacım kan içmek oldu.İlk zamanlarda vampir olarak yaşamak eğlence halini almıştı.Fakat sonraları susuzluğun verdiği acıyı tattım.BU yüzden her zaman insan olmak istedim.Fakat bir Vampir İnsana dönüşemiyordu.Bir insan vampire dönüşebiliyordu.Belirli bir süre zarfında bu konuyu çok düşündüm.Yaşamamın bir amacı varmıydı?.Yoktu.Yaşamak için bir amacımın Olması için Sizin KOrumanız Olmak istiyorum Küçük bayan.KurtAdamlar Seni kovalarken İlk başlarda Hiç üzülmemiştim.Hatta parçalamaları bile Umrumda oLmazdı.Fakat seni görünce bu iradeye sahip oldum.Onurum ile yaşamak istiyorum.Artık benimde İnsanlar gibi duygularım var sizin cesaretinize saygı duyuyorum,Yaralanmanıza üzülüyorum.

Frozen bu Lafları Söyledikten sonra ayağa kalktı.Ardından yavaş bir şekilde üsütündeki montu çıkardı.Sağ eli ile Montu alıp sakince yere bıraktı.Tekrar kısık bir ses ile:

-İyice Düşün!.Beni gerçekten kabul ediyorsan beni hatırla ve bana seslen.Gerçekten duymamı istiyorsan Kalbinden İradeli bir şekilde çağır beni.Yemeğini ye ve Kendine gel.Dedi.

Frozen mağradan zıplayarak gitmişti.

He?
O neydi öyle? Bir bilim kurgu filmindeymiş gibi hissetmişti. Elini kalbinin üstüne koydu. Yüzündeki ifadesizlikle ayağa kalktı.
Kalbimin iradesi? Tanımıyorum arkadaşı..
dedi
ve kalbinin üzerindeki elini montuna götürdü. Buradan çıkmak için başka
şansı olmayabilirdi. Mağaranın ağzına geldi ve etrafına bakındı. Hava
çok karanlıktı ve hiç bir şey göremiyordu.Gözlerinin karanlığa
alışmasını beklemek saçmalık olurdu.. Gözleri karanlığa alışmıştı zaten
hayatı boyunca.. Biraz daha etrafına bakındı ve yolu bulmaya çalıştı.
Çok uzakta bir takım ışıklar görünüyordu ama şehirden çok, bir köyü
andırıyordu. Ayrıca daha demin olduğu gibi bir saldırıya daha uğramak
istemiyordu. Başını eğdi ve içeriye geri döndü. Ne yapması gerektiğini
kestiremiyordu ve yorgundu. Ayakta zor duruyordu, ve bunun için kendini
zorladıkça yarasının açılma riski artıyordu. Daha demin oturduğu yere
geri döndü. Bir süre boş boş etrafına bakındı. Uyku bastırmıştı
birden.. İşte ışık görünce böyle oluyordu.. Saatin ne olduğu fark
etmezdi, hemen uykusu gelirdi.. Montunu kendi etrafında sardı ve biraz
ileriye koydu. Başını ona yasladı ve bacaklarını hafifçe uzattı.
Birazcık uyusa kendine gelirdi. Belki 1-2 saat hatta..Bir süre daha
gözlerini yoran ateşi izledi ve kendi iradesi dışında kapanan gözleri,
onun mışıl mışıl uyumasına ortam hazırladı. Uyanıkken olduğunun aksine
uyurken daha masum ve çocuksu görünüyordu.

Frozen sokaklarda DOlaşmaya bşalamıştı.Mağradan Şehire zılayarak gelmişti.Bİr daha o Mağraya Uğramak İstemiyordu.Sağ tarafından çığlık sesleri,Sol tarafından eğlence sesleri geliyordu.Frozen sanki İyiliğin ve Kötülüüğün arasında Kalmış bir yaratık olarka hissetti kendini.Sürekli içinden''acaba o bayan iyimidir!.Başına bir şey gelmişmidir!.Diye sorarken mağrasının çok gizli olduğunu hatırladı.Oraya Kimse ulaşamazdı.Mağra zaten dağın tam ortasındaydı oradan inmek için 20 metre zıplama gücü gerekiyordu.BU düşünceler arasında Susuzluğunu çoktan Unutmuştu.Ellerini gözleri hizasına getirdi ve baktı.Bağırarak:

-Ben Vampirmiyim?.Yoksa İnsanmı?.BU duygular beni içine niye alıyor?.Bİr vampirin bu dünyada tek yaptığı şey Kan emmek değilmiydi?.Bunları düşünmeden niye duramıyoruö?.

Frozen'in aklına bir sürü sorun takılırken bir yandan yürüyor bir yandan gecenin soğuk oksijenini pis vücuduna çekiyordu.Yıllarca İnsanların Kanını emdiği için Kendinden nefret ediyordu.Bir vampirin İçinde İnsan yaşarmıydı?.Frozen bu düşünceleri beyninin bir kenarına attı ve Bayana bakmak için Zıplayarak Mağaraya gitti.Onu orada Bırakmak sadece onun üzüntüsüne sebep olurdu.Mağraya gittiğinde Uyuyordu.Uyandırmadan başında beklemeye karar verdi.

Göz kapaklarını araladı.
Gözüne çarpan ilk şey ateşti. Hemen gözlerini çevirdi. Hemen önündeki
gölgenin sahibine baktı. Notic mi gelmişti? Ne saçma bir soruydu bu
böyle? Burası onun eviydi tabii ki de gelecekti.. Olduğu yerde biraz
doğruldu ve kısmış olduğu gözleriyle etrafına bakındı. Saçları yüzüne
düşüyor, ona çocuksu bir sevimlilik katıyordu.
Sabah oldu mu?
diye sordu o uyandığı ilk dakikalara mahsus çocuksu,
masum sesiyle..Üstünü elinden geldiğince düzeltti ve ayağa kalktı
beceriksizce.. Dengesiz adımlarla mağaranın ağzına geldi ve gidebildiği
kadar ilerledi. Tek ayağını boşlukta hissedince o uykulu hali bir kaç
saniyeliğine kayboldu. Hemen ayağını geriye çekti. Bir dağın tepesinde
olduğunu o sırada fark etti.Az kalsın düşecekti ve kim bilir bu dağın
yüksekliği ne kadardı.. Bir kaç adım daha geriledi yine o dengesiz
adımlarla..

Frozen Güzel bir ses ile:

-Kalk uykucu!.Kararını verdin sanırım!.Seni bırakıyorum.Daha fazla burada tutmam anlamsız olur.Gözlerini Kapat ve Sırtıma Atla!.

Frozen bunları derken büyük bir hayal kırıklığı yaşamıştı.İçinde masum çocuk,Dışında ise vampir görünümle canavar vardı.Bu düşünceler beynine takıldığı zamandan beri kendi vücudundan nefret ediyordu.Ozamandan beri kendine ne bakar oldu nede susuzluğunu giderir oldu.Hiç bir insanın anlayamacağı bir duygu oluşmaya başlamıştı içinde.

Ceketini ilk önce yerden aldı.Onu kokladı.Pis kan Kokuyordu.Catherine Frozen'in sırtına atlamadan önce Ceketi eline verdi ve kısık bir ses ile:

-Catherine!.BU ceketi sana veriyorum!.Eğer bu Ceketi yakarsan Bende yanıp ölürüm.Eğer gerçekten Öleceksem Senin gibi bir onurlu bayanın elinde öleyim.Dedi ve Ceketi eline verdi.

Arkasına döndü ve mağranın manzarasına son bir kez baktı.Ormanın havasını iine çekmişti.Yolda gelirken ise Gölün suyundan kendine bir kez bakmıştı.Ne İğrenç yaratık ama!.

Frozen kendine baktığında çoğu zaman iğreniyordu.İnsanları ne zmaan düşünse karnını tutuyordu.Karnına giren o kanlar!.Susuzluk hissi!.Herşey bu dünyada çok garip ilerliyor.Doğada bir besin Zinciri vardı.Fakat bu besin zincirini Vampir ve benzeir yaratıklar bozuyordu!.Tek yaptıkları yaşamak ve zarar vermekti vampirlerin.Son bir kez GÜzel bir ton ile Frozen:

-Seni Şehire Bırakmak istiyorum.Seni Aldığım yerden.yarana iyi bak hemen hastaneye git.

Catherine
uykulu, boş gözlerle Notic'e baktı. Dediklerini beyni 10 saniye sonra
algılıyordu. Uyku sersemi haliyle hala ayakya zor duruyordu.Kollarını
öne uzatıp ceketi aldı ve boş boş baktı. 5 saniye sonra bunun bir ceket
olduğunu anlayabilmişti ancak.. Başını kaldırıp o masum ifadeli
bakışlarını Notic'e çevirdi. Sırtına atlamak gibi bir şey duymuştu..
Hiç bir şeyi düşünmeden ve sorgulamadan onun sırtına bindi. Hala uykusu
vardı ve bastırmak güçtü.. Başını onu omzuna yasladı ve gözleri
kapattı. Gözlerinin hafifçe yanması üzerine araladı ve etrafına
bakındı. Ağaçların yanından hızla geçiyorlardı..Bu hız onun midesini
bulandırmıştı. Gözlerini kapatıp içinde bulunduğu boşluk hissini
Notic'e biraz daha sıkı tutunarak giderdi. Yüzünü Notic'in omzuna iyice
bastırdı.. Hızdan hiç hoşlanmazdı.. Kollarını Notic'in boynuna iyice doladı ve ayılmaya çalıştı. Gözlerini bir kaç kez sıkıca kapatıp açtı. Biraz da olsa kendine gelmişti. Başını kaldırıp etrafına bakındı. Son hız ilerliyorlardı ormanın içinde. Gözleri fal taşı gibi açıldı. Korkuyla Notic'e sımsıkı sarıldı.
Biraz yavaşlasan??
dedi korku dolu sesiyle. Gözlerini açamıyordu bile korkudan..

Frozen bu çılgınlığı arttırmak için daha hızlı gitmeye başladı.YÜksek bir ses ile çığlık atarak:

-Vihhhhhhhuuuuuuuuu!.Diye bağırdı.

Çok hılzı bir şekilde gidiyorlardı.Dağları,tepeleri,Ormanalrı ve Gölleri arkalarında bırakarak yolarına Hızlı bir şekilde devam ettiler.Frozen hem zıplıyordu hemde düşünüyordu.Aklına çok şey gelmişti.Bunlardan biri ise insan olmaktı.Bu düşüncelere kapılırken artık yolun sonuna gelmişlerdi.Şehirin girişindeydiler.Tekrar zıplayarak Catherine'yi aldığı yere götürdü. Yavşa bir şekilde onu indirdi..Son bir kez baştan aşşağı onu süzdü.Bu yüzü beynine kazıması şarttı.Kısık bir ses ile:

-Catherine!.Seni üzdüysem yada korkuttyusam beni affet.Dedi.

Birden bire gözden kaybolmuştu.Bir eyre gidiyordu fakat o bile bilmiyordu.Tek yaptığı şey Zıplamaktı.Catherine'ye verebildiği tek şey ise bir göz yaşıydı.Bir Vampirin Bu kadar Duygusu Olabilirmiydi?.

Frozen'in içinde bir insan Ruhu vardı.Tek sevdiği şey Kalbi ve Ruhuydu.

REEPEE'NİN SONU!