Ölümün Kokusu

Ahh...Burayı o kadar seviyorum ki!Konuşabildiğim ve onların beni dinlediği yer.Onların seslerine kulak veriyorum.Biraz mutlu gibiler.Ebedi yaşamlarını burada sürdürüyorlar.Buradakilerin kimisini ben öldürdüm.Bu yüzden onları ziyaret etmek benim vazifem.Zaten mezar taşlarını ve melek heykelleri olan bu yere hayranım.Kuru dalları olan ağaçlar ve buranın kotkunç havası bana kendimi evimde gibi hissettiriyor.

Hafifçe eğilerek bir mezarın üstüne yattım.Elimle mezara dokunuyordum.Kimse bu mezarın kime ait olduğunu bilmiyordu.İsim ve yıl yoktu.Ancak onu ben tanıyordum.O benim tek sevgilimdi.Hatırlıyorum da savaşa onunla beraber gitmiştik.Beni korumak için ölmüştü.Ahh...Çok ahmaktı.Benim vampir olduğumu bilmiyordu.Biraz ayağa kalkıp ilerledim.

Ağaçların dalları yer yer kırılmıştı.Ben gülümsüyor ve kendi kendime konuşuyordum:
-Sence de öylemi Rose...Evet biliyorum ancak buraya gelmeden edemiyorum,diye konuşuyordum.Bu kadar yıl yaşayıp sevdiklerinin ölümünü gördükten sonra hiçbir insan normal kalamazdı.İşte bende onlardan biriydim.Bazen ölülerle konuşurdum.Mezarlıkta geziniyor ve onlarla konuşuyordum.


----İsteyen Katılsın----

Jeanne düşüncelerine boğulmuş bir şekilde gelen sesler üzerine ayağa kalktı.Kimdi onun huzurunu bozan?Hangi cüretle bu kadar sesle bir mezarlığa girebilirdi?Jeanne çok sinirli bir şekilde ayağa kalktı.Bizonumsu bir yaratık tarafından kovalanan bir adam vardı.Hafifçe gülerek yaratığın yanına gidiyordu.Adam tüfeğini yaratığa doldurmuştu.İkiside ölmeye hazırlanıyor gibiydiler.Jeanne hafifçe elini hayvana değdirerek hayvana çok yüksek miktarda elektrik yükledi.Hayvan kaskatı kesilmiş gibi yere düşmüştü.Büyük bir ihtimal sinirleri uyuşmuştu.Ölmemiş ancak bir daha asla hareket edemeyebilirdi.Jeanne'nin saçları önüne düşmüştü.Korkunç bir görünümle adama doğru ilerleyerek:
-Sen kimsin?Buraya bu şekilde gelme cesaretini nasıl gösteriyorsun? dedi

-Ah..Huh..Ben kimmiyim?Aman tanrım beni tanımamana inanamıyorum.Hey adamım bu benim!Eazy-E!Grajerse kafenin sahibi..Her neyse..Buraya isteyerek gelmediğimi belirtmek istiyorum.Bu lanet olası senin minyonların,veya her neyin ise dükkanıma saldırdı.Birbirimizi kovalayarak...

Ayağa kalkmaya çalışan yaratığın kafasına ateş eder.

-Bu lanet olası yere geldik.Aslına bakarsan dükkanıma birşey gelseydi.O minyonunu şu anda elimde bir tüfek değil babamın tesla bazukayla kovalıyor olurdum.Her neyse.Yaratıklarını benim dükkanımdan uzak tutarsan sevinirim.Orayı yeni yaptırdım :O!

-Ha birde.Vampir kadın.Barıma uğrarsan mutlu olurum.Yanlız,lütfen yaratıklarınla gelme.

-Bu lanet olası yere
geldik.Aslına bakarsan dükkanıma birşey gelseydi.O minyonunu şu anda
elimde bir tüfek değil babamın tesla bazukayla kovalıyor olurdum.Her
neyse.Yaratıklarını benim dükkanımdan uzak tutarsan sevinirim.Orayı
yeni yaptırdım

-Ha birde.Vampir kadın.Barıma uğrarsan mutlu olurum.Yanlız,lütfen yaratıklarınla gelme.

Jeanne çok sinirlenmişti. Kısık bir sesle bağırarak:
-SENİ TANIMIYORUM. BU BENİM YARATIĞIM DEĞİL. BEN YARATIKLARI YÖNETMİYORUM, dedi.

Çok sinirlenmişti .Hiçbir şey yapmamıştı ve bu adam onun sinirlerini geriyordu. Onu en sevdiği ortamda rahatsız etmişti. Kısık ve tehditkar bir sesle:

-Ya buradan gidersin yada senin kafanı koparırım, dedi cani bir sesle.

Edwird fazla ısrar etmenin bir faydası olmayacağını düşünerek yavaş yavaş dükkanına ilerlemeye başlar.

-"Onları ben kontrol etmiyorum!"ha?Evet haklısın.Hatta onlar yüce tanrı zeusun kuşları.Buna inanıcağımımı düşündün.Evet inandım.Al ve öldürdüğün yaratıkla ne yaparsan yap.

-"Ya buradan gidersin yada senin kafanı koparırım"Gereğinden fazla inandırıcısın.Gidiyorum.Dükkanıma beklerim.Yaratıklar olmadan.

Evet haklısın.Hatta onlar yüce
tanrı zeusun kuşları.Buna inanıcağımımı düşündün.Evet inandım.Al ve
öldürdüğün yaratıkla ne yaparsan yap.Gereğinden fazla inandırıcısın.Gidiyorum.Dükkanıma beklerim.Yaratıklar olmadan.
Sinirle bağırarak:
-Defol...Bir daha seni burada görürsem,öldürürüm,dedim ve yaratığı sürüklemeye başladım. O lanet olası herifin yüzüne ortalığı kan götürmüştü. Yaratığı çekerek bugün ki yemeğim için kazılmış çukura attım.Toğrakla üstünü örterek:

-Yemek yemek istemiyorum,dedim.

Yavaşça yürüyerek mezarlıktan çıktım.Bu gidişle yok olacaktım.Bu aralar kan içemiyordum.Güçsüz düşmüştüm.Sadece bir damla kan bana yetebilirdi.Ahhh...Akademi öğrencilerinin kanları muhteşemdi.Hele Jack Anthony'nin...Hmm kokusu bile büyüleyiciydi.Onun küçüklük hallerini hatırlıyordum.O zamandan beri kanı hiç değer kaybetmemişti