# Cam Kenarı

Konu: Geri: # Cam Kenarı Paz Ağus. 23, 2009 10:03 pm

Sabahın sinir bozuculuğu kendisine de yansımıştı artık. Bütün gün dışarıda gezmiş, kendisi gibi yetenekli olan kişileri aramıştı. İnsanlara dikkatli baktığınızda, ''onlardan'' daima bir tane bulurdunuz. Ya vahşi tavırlarıyla yada dışa dönüklükleriyle kendilerini hemen belli ederler. O genç beyni yönlendirmek, sadece onu keşfedene kalır. Yeteneğe sahip her kişinin gücü olağanüstüdür. Yalnızca o bunun farkında değildir. Eğitildiğinde, her yetene mükemmel bir silaha dönüşür. Asla tutukluk yapmayan... Bu düşüncelerle bir çocuk parkına girdi. Bariz bir şey yok gibiydi. Gözleri dikkatlice baktı ve onu gördü. Karşısında oynayan çocuklara özlemle bakıyordu. Başka bir çocuğun yanına yaklaştı. Şişmandı ve dudaklarının kenarında şeker kalıntıları bulunuyordu. '' Baksana, şu çouğun adını söylersen sana bir şeker veririm. '' Cebini eline attı. Hışırdayan jelatinin sesi duyuldu. '' Dave.. Dave Williams.'' İsmi zihnimde tutmaya çalıştım. '' Teşekkürler yakışıklı. '' Şekeri çocuğa uzattıktan sonra parktan hızla uzaklaştı.

Tüm sessizliğiyle beraber boş sokaklarda yürüyordu Franciné. Yanından geçen insanlara bakıyordu. Gelecekte, onları bekleyen büyük savaştan haberleri bile yoktu. Ayaklarının altında hareketle rüzgârın etkisiyle kımıldayan yapraklar, bu atmosfere ayrı bir renk katıyordu. Hiçbirşeye bağımlı olmamanın nasıl bir şey olduğunu düşündü. Vicdansız olmak... Umursamamak... Bunu istese de yapamazdı. O artık birine bağlıydı, ne kadar kabullenmeyi kabul etmesede. Zayıf bir noktası vardı. Bunları düşününce öfke kıvılcımları zihninde belirdi. Nereye gitmesi gerektiğini biliyordu. Bu kafeyi sevmezdi aslında. Çok alelâde bir yerdi. Düşüncelerine rağmen adımlarını barın bulunduğu sokağa doğru çevirdi. Kapıyı açtığında, içerisinin her zamanki gibi dolu olduğunu gördü. Cam kenarına göz attı. Tek boş kalan yer orasıydı. Gelip geçen onun suratına bakacaktı şimdi. Ne hoş, diye geçirdi içinden. Kafenin sonundaki masadan gelen dedikodu fısıltılarını yok sayarak masaya oturdu.

Konu: Geri: # Cam Kenarı Paz Ağus. 23, 2009 10:44 pm

Elendithas sıcak, bunaltıcı ve sıkıcı bir gün olarak nitelendirdiği binlerce günden birini yaşıyordu. Ara sokaklardan birinde yürüyor, soğuk bir şeyler içebileceği bir kafe arıyordu. Yapacak bir işi yoktu. Aklına yapacak bir kötülük de gelmiyordu. O yüzden zaman geçirmek için dolanmaya çıkmıştı. Boğazı kuruyunca da bir kafe aramaya başlamıştı. İlerlemeye devam etti. Üzerindeki siyah giysiler hafif rüzgârda dalgalanıyordu. Ara sokakta dilenen dilencilerden birine geçerken tekme attı. Kendini savunmaktan bile aciz olan dilenci acıyla kıvrandı ve büzüldü. Elendithas gülümsedi. İlerlemeye devam etti.
Kısa bir süre sonra sokağın bittiği noktada bir kafe göründü. Çok büyük bir kafe değildi ama Elendithas'ın işini görürdü. Elendithas hızlandı. Aklına buzlu çay gelince keyifle yutkundu. Parmaklarındaki eklemleri çıtlattıktan sonra kafenin kapısını açtı ve içeriye girdi. Soluk bir ışıkla aydınlanıyordu kafe. Dışarıdan gelen soluk gri ışık da kafeye kasvetli bir hava katıyordu. Tüm masalar doluydu. Ama cam kenarındaki bir masada sadece bir kız oturuyordu. Sinirli gibi görünüyordu. Elendithas eğlenircesine gülümsedi ve bir anda kızın karşısındaki sandalyeye oturuverdi.
'' Merhaba bayan. Oturabilir miyim? '' dedi umursamazca.
Ardından ortalıkta dolaşan ve sipariş alan bir adama eliyle işaret etti. Adam yaklaşırken kızın tepkisine bakmak için kıza döndü.

Konu: Geri: # Cam Kenarı Paz Ağus. 23, 2009 11:34 pm

İçerideki bunaltıcı hava teninin ateş gibi olmasına sebep olmuştu. Garson da bir gelememişti zaten. Sanki Franciné' nin inadına, siparişi geciktiriyordu. Arka taraftaki gençler, işi gittitçe kötüye götürüyordu. Şişe çevirmece oynarken çıkarttıkları sesleri duysalar, bir daha şişeden su dahi içmezlerdi, diye düşündü. Etrafına bakınmaya devam etti, bu sırada garson içeceğini getirmişti. Soda. İçeceği servis eden adam gittikten sonra, cebinden metal bir şişe çıkardı. Gündüz vakti hoş bir şey değildi belki, ama yinede rahatlamak için buna ihtiyacı vardı. Kapağı açtı ve bardağın içine boşalttı. Sıvıdan bir yudum aldıktan sonra, bir gevşeme hissetti. Bu güzel bir duyguydu. Bir ucube olduğunu unutturuyordu ona. İncinebilir, normal olduğunu. Bakışları bir anda kapıya döndü. İçeri giren adam etrafına baktı, Franciné' nin masasına bakınca, gözlerinin aydınlandığını gördü. Lanet olsun, siye düşündü. Yalnız kalmak istiyordu. En azından şimdilik. Karşısındaki sandalye hızla çekildi. Adam, oturdu. Ukala gözlerini genç bayana dikerek konuştu: '' Merhaba bayan. Oturabilir miyim? '' Franciné sinirlendi ve bardağından bir yudum daha aldı. ''Tabi, kendi masanmış gibi rahatına bak.'' Gözlerini camekandan dışarı, çocuğunun kolundan çekiştiren bir anneye dikti. Hiç bir şey umursadığı yoktu. Bu amaçsızlık artık onu yormuştu.

Konu: Geri: # Cam Kenarı Ptsi Ağus. 24, 2009 8:30 am

Elendithas kıza bakıyordu. Kızdan gelen bu tepki onu biraz şaşırtmıştı ama aldırmadı ve yanına yaklaşan garsona döndü. Adam daha durmadan konuşmaya başlamıştı.
'' Bana bir bardak buzlu viski getir. ''
Adam gülümseyerek eğildi ve arkasını dönüp uzaklaşmaya başladı. Bu arada Elendithas da saçları yüzünün önüne düşmüş olan kıza bakıyordu. Oldukça güzel bir kızdı. Elendithas gülümsedi. Elini uzattı ve kızın bir tutam saçını yakaladı. Kızın saçları yumuşacık ve temizdi. Elendithas tutamı bıraktı, etrafına baktı. Şüpheli görünebilecek olan kişiler arıyordu. Bir grup kız ve erkek bir masada, çay içen iki kadın başka bir masada, yaşlı bir adam puf koltuklarda... Şüpheli gibi gözüken birileri yoktu ama Elendithas tetikteydi. Masanın üzerine vodkası konulunca tekrar önüne döndü ve bardağı eline alıp yudumladı. Boğazından aşağıya dökülen soğuk ama sıcaklık etkisi veren sıvı hoşuna gitti. Bardak elinde, havadayken kıza hitaben konuştu.
'' Adın ne? ''

Konu: Geri: # Cam Kenarı Ptsi Ağus. 24, 2009 7:59 pm

Yerinde sakince oturmaya devam ediyordu. Önündeki bardağa uzandı, dudaklarına götürüp bir yudum daha aldı. Her şeyin belirsiz olduğu şu dakikalarda, geleceğini düşündü. Ne olacaktı ki? Karanlık taraf, savaşı kazansa bile bu onun hayatında neyi değiştirecekti? Sadece gizlenmek zorunda kalmazdı, bu da onun için pek sorun değildi. Gücünün en ufak kısmını kullanması, büyük bir sise sebep olurdu. Yanlarına gelen garsona emir veren ses, onu düşüncelerinden sıyırdı. Biraz nazik olmak, çok mu zordu? Halbuki kaba kuvvetle zorla aldığınız cevabı, nazik bir üslüpla kolaylıkla elde edebilirdiniz. Cümleler aklından bir bir kayarken, karşısındaki elini kendisine uzattı, yüzüne düşen perçemi aldı ve geriye attı. Şaşkınlıkla dururken, adamın cesareti onu dehşete düşürmüştü. Olayın etkisini henüz üstünden atamamışken, adam etrafına bakınmaya başladı. Sanki bir tehlike arar gibi, sanki tehlikelerdeymiş gibi... Adamın ne yapmaya çalıştığını hala idrâk edememişti. Ya çok aptaldı, ya çok ukâlâ Franciné' ye göre. Adını soran o emirci sese cevap vermesi gerektiğini düşündü. '' Adım, Franciné. Seninki?'' Bu konuşmanın saçma bir noktaya doğru gittiğini düşünüyordu. Bu kaba davranışları çekebilecek kapasitede biri değildi o. Nazik bir Fransız kültüründen geliyordu, her insanın nazik olması gerektiği düşünülen bir kültür. Konuşmanın devamını merak etti. Karşısındakinin bir kaba hareketine daha katlanamayacağını biliyordu.

Konu: Geri: # Cam Kenarı Ptsi Ağus. 24, 2009 10:02 pm

Elendithas kızın soğukluğu karşısında biraz şaşırmıştı ama buna aldırmadı. Kızdan hoşlanmıştı.
'' Elendithas. Adım Elendithas... ''
Gülümsedi. Güzel yüzlü kızın sinirlenmeye başladığını farketmişti etmesine ama kendini tutamıyordu. İçindeki bir şey onu bunu yapması için dürtüklüyordu. Elendithas biraz kibar olması gerektiğinin farkındaydı. Kötü olmak kibar olmamak anlamına gelmiyordu. İnsanlıktan sapmak gibi bir isteği yoktu; öldürdüğü insanlara rağmen.
Vodka bardağını biçimli dudaklarına götürdü ve bir yudum altı. Ürperdi. Buzlar erimiş ve vodka soğumuştu. Bu sırada dışarıda hava açılmış, mavi bir gökyüzü ortaya çıkmıştı. Elendithas gözlerini kısıp güneşe baktı. Ortalığı kasıp kavuruyordu. Elendithas'ın siniri bozulmuştu. Çok güneşli havaları hiçbir zaman hayra alamet bulmamıştı. Bakışlarını tekrar kızın yüzüne çevirdi.
'' Gücün ne? ''
Elendithas tıkandı. Bu soru ağzından öylece çıkıvermişti. O kızın henüz kendisi gibi biri olup olmadığını bile bilmiyordu. Gizliliği bozmaktan hep nefret etmişti. Beklediği cevaptan korkarak kıza baktı. Çıtı çıkmıyordu.

Konu: Geri: # Cam Kenarı Ptsi Ağus. 24, 2009 10:25 pm

Cevap almak için karşısındakine bakarken, adamın yüzündeki ifadenin biraz değiştiğini farketti. Daha sakin, daha nazik. Görmek istediğini sonunda bulan kız, hafifçe gülümsedi. Bunu gördüğünden emin bile değildi, o sırada yüzüne bile bakmıyordu. Derin bir şeyler düşündüğünü farketti, sessizliğini koruyarak bunu bozmak istemedi. O hep emir veren sesten nihâyet bir yanıt geldi. '' Elendithas. Adım Elendithas... '' Bir şey söyleme ihtiyacı duydu, ama sözler dudaklarında kilit altındaydı sanki. Anahtarın sadece Elendithas' ta bulunduğunu düşündü bir an. Camekandan dışarıya çevirdi bakışlarını. Hava aydınlanmıştı o farketmeden. Kuşlar tüm güzellikleriyle gökyüzünde süzülüyor, sonbaharın simgesi haline gelmiş sarı yapraklar tuhaf bir biçimde bu atmosfere uyum sağlıyordu. Etrafına bakınmaya devam etti. Arka tarafta oturan gençler, işi iyice abartmışlardı. Karşısındakine kafasını dönmüş bir şekilde arkaya bakarken, bir ses daha duydu. Diğerlerinden kolaylıkla ayrılıyordu. Daha kalın, daha hoş, ve etkileyici. '' Gücün ne? '' Gücü olduğunu nereden anlamıştı? Karşısına oturması bir tesadüf değil miydi? Onun yeteneği belki de başkalarının yeteneklerini algılamaktır diye düşündü. Bu oldukça ilginçti. Şimdi sahip olduğu yetenekle bunu kesinlikle değiştirmek istemezdi. Kapı tam o bu düşüncelerle boğuşurken açıldı. İçeri az miktarda rüzgâr girmesi yeterliydi, hava akımını biraz güçlendirdi ve gençlerin masasına doğru yolladı. Masanın üzerindeki şişe hızla bulunduğu yerden kaydı, duvara çarpıp parçalara ayrıldı. Gülümseyerek karşısındakine baktı. Gençlerden çıkan sesler onu memnun etmişti. ''Hadi buradan kalkalım. Zaten sıkılmıştım.'' Memnuniyetle önünden geçip kapıdan çıkanlara baktı. Sessizlik... Sonunda ona kavuşabilmişti. ''Peki, seninki ne?'' Merakla karşısındakini bekledi. Yeteneği, onu öldürebilecek güçte miydi?

Konu: Geri: # Cam Kenarı Perş. Ağus. 27, 2009 2:15 am

Elendithas ağzından kaçırdığı sorusu yüzünden endişelenmekten vazgeçmişti çünkü kızın yüzündeki ifadeden onun da bir özel gücü olduğu hemen anlaşılabiliyordu. Elendithas içeri giren birilerinin kapıyı açması üzerine kafeye dolan soğuk hava dalgası yüzünden ürperdi. O sırada kırılan bir şişenin sesiyle yerindeb fırladı. Daha arkasını dönmeden Franciné'in yüzündeki gülümsemeyi görmüştü. Bunu onun yaptığını ama nasıl yaptığını anlamamıştı. Söylenerek giden gençleri gördü. Bir süredir etraftaki insanları rahatsız eden gençler olduklarını anlamıştı. Tekrar önüne dönüp hiçbir şey anlamamış bir sonuca varmamış gibi gözükmeye çalıştı. Kızın gücü psişik olabilirdi; camlar vb. şeyler üzerinde özel bir etkisi de olabilirdi. Ya da... ya da Rüzgâr! Evet; evet rüzgârdı gücü kızın. Çünkü kafenin kapısı açılır açılmaz içeriye rüzgâr dolmuştu. O küçük kapıdan bu kadar soğuk ve güçlü bir dalga gelmesi neredeyse imkânsızdı.
Elendithas kendisine sorulan soru karşısında yalan söylememeye karar verdi. Kızın karanlık mı aydınlık mı olduğunu bilemiyordu. Ya çocukları buradan uzaklaştırmak ve insanların rahatını sağlamak için şişeyi kırmıştı; ya da kendi rahatının bozulmasına sinirlenmiş ve onları uzaklaştırmıştı. İki olasılık da %50 payla üstünlük sağlayamıyordu.
'' Işınlar. Ellerimden güçlü ve öldürücü ışınlar fırlatabiliyorum. ''
Elendithas kıza güvenini vermişti ve bu onun için en büyük hediyelerden biri sayılıyordu. Kızın bunu anlamasını ve sırrına ihanet etmemesini umarak biraz sıkıntılı bir ruh hâli içersine girdi. Yanlış mı doğru mu yaptığını bilmek istiyordu. Genelde bilmek istediğini çabukcak öğrenmenin yollarını hemen bulurdu fakat durum farklıydı. Sanki kızla kendisi arasında görünmez bir duvar vardı ama bunu hâlâ çözebilmiş değildi.
Bu arada kızın ne kadar dikkatsiz davrandığını farketti. Umursamaz bir tavır takınıyordu. Özel gücü olduğu bariz olan bir adamın hangi taraftan olduğunu nispeten belli eden giysilerine bile aldırmamış gibi görünüyordu. Ve gücünü sergilemeye cesaret etmişti. Elendithas hem etkilenmiş hem de bunu aptalca bulmuştu.
Karşısındaki meraklı yüzde beliren bir iki saniyelik tatmin ifadesi üzerine konuştu.
'' Benimkini söyledim. Seninki ne? ''
Bu biraz çocukça bir söyleyiş tarzı olmuştu. 'Ben söyledim. Şimdi sıra sendee... 'Elendithas gülümsemekten alıkoyamadı kendisini. Bu görüntü aklına geldiğinde gülümseyesi gelmişti. O sırada viski bardağının boşaldığını farketti. Canı biraz daha viski çekiyordu ama kendisini tuttu.

Konu: Geri: # Cam Kenarı Perş. Ağus. 27, 2009 10:26 pm

Işınlar, diye düşündü. Eh, karşısındaki adamın fiziksel özelliklerine uygun bir güçtü. Yeteneğini kullanırken, yüzünün nasıl bir şekle gireceğini, vücudundaki kasların nasıl sıkılaşacağını gözünün önüne getirdi. Kesinlikle, fiziksel yapısına uyuyordu. Bu durumda, kişiliğini merak etmemek elde değildi. Kişiliğinin en belirgin özelliklerinden biri olduğunu düşündüğü ukalalık, kendini açık bir şekilde ifade ediyordu. Ancak, karar vermek için erkendi. Kendisiyle ilk kez konuşan birinin ruhsuz bir sürtük olduğunu düşüneceğinden emindi. Sessizliğin hüküm sürdüğü ortamda etrafına göz gezdirdi, çevresindeki herkesi kendisinden uzaklaştırdığını düşündü, bu kısmen doğruydu. Durumu ''kısmen'' e sokan kişi, Elendithas' tı. Hangi taraftan olduğunu merak etti, aydınlık olamayacak kadar 'kötü' görünüşlüydü. Görünüşü kötü değildi elbet, üstüne giydiği pahalı olduğu ilk bakışta anlaşılan ceket ve pantolonu, ona İngiliz centilmeni havası veriyordu. Etrafına tekrar baktı. Ama bu sefer korkuyla. Kendi yaşlarında ve bu kadar çekici bir erkekle yalnız kalmak, onu biraz ürkütmüştü. Adamdan hâla bir tepki gelmediğini farkedince, yeteneğini kamuya açık mekanlarda gösteremeyeceğini anladı. '' Işınlar. Ellerimden güçlü ve öldürücü ışınlar fırlatabiliyorum. '' İşe yarar bir yetenekti, üstelik kendisininkinden de güçlü olduğuna emindi. Tanrı, herkese adaletli davranmıyor, cümlesi zihninde birden beliriverdi. Karşısındaki de kendisi gibi bir tedirginlik içerisindeydi, bunun nedenini kavrayamamış olmak hislerinin daha da büyümesine yol açıyordu sadece. Elendithas' a ulaşamıyordu bir türlü. Karşısında oturmasına rağmen, sesi çok derinlerden geliyordu. Bunun nedenini bulmaya çalışırken, o çok basit; ancak bir o kadar da önemli ayrıntıyı atlamıştı. Bir saat öncesine kadar, varlığından haberi bile yoktu! Aralarındaki tuhaf duyguya rağmen, ona güvenmemesinin, hakkında adı ve yeteneğinden başka hiç bir şey bilmemesinden süre geldiğini düşündü. Düşüncelerini zihninde kendi kendine doğruladı, önündeki sıvıdan bir yudum daha aldı ve sodayla deriştirilmiş alkolun kendisini rahatlatmasına izin verdi. Karşısındaki sözü tekrar aldı, bu iki kişilik bir dansa benziyordu. Kontrolu kimi zaman elinde tutuyor, kimi zaman bırakıyordu. Benzetmesinin uyumluğuna kendisi bile şaşırmıştı. '' Benimkini söyledim. Seninki ne? '' Gerçekten anlamamış mıydı? Yoksa sadece kontrol amaçlı mı? Zihninde oluşturduğu, zeki, içine kapanık, utangaçlığını ukalalığıyla örtbas etmeye çalışan profile hiç uymuyordu bu davranış. Sandalyeye yaslandı, hafif bir gıcırtı boş mekanda yankılandı. '' Rüzgârı kontrol edebiliyorum. '' dedi sakince. Sodası bitmişti, zaten mide bulandırıcı tadına bir yudum daha katlanmayı planlamıyordu. Garson' u çağırdı. '' Viski, lütfen. '' Siparişini verdikten sonra başını iki elinin arasına aldı ve ağrısını yatıştırmaya çalıştı. Karşısındakine baktı, tereddütlü hali hala üzerindeydi. '' Hangi taraftasın? '' diye sordu cesaretle. Eğer aydınlıktansa, onunla dövüşecek gücü yoktu. Zaten istemiyordu da, artık yorulmuştu...

Konu: Geri: # Cam Kenarı Paz Ağus. 30, 2009 3:18 pm

Elendithas gülümsedi içinden. Genellikle tahminleri doğru çıkardı. Ve doğrulanmaktan zevk alan biriydi. Her zaman övülmeyi, alkışlanmayı sevmişti. Ukalalığı hat safhadaydı. Aslında içine kapanık ve yalnız birisiydi kendi dünyasında. Fakat dışarıdan gelen darbelere karşı dayanıklı olmak için kendisine başka bir kişilik duvarı örmüştü. Bu sayede manevî saldırılardan etkilenmiyor, soğukkanlı olabiliyordu. Bazen kendisini bu sahte kişiliğe kaptırdığı da oluyordu. Gerçek kişiliğini dışa vurursa geri dönülemez bir yola gireceğini düşünüyor, iyileştirilemez yaralar alacağına inanıyordu. Gerçekten korkuyordu bundan. En büyük korkusu denebilirdi. İyileştirilemez yaralar… Ama nedense şimdi bundan korkmuyordu. Sahte kişiliğini takınıyordu evet. Ama sahte kişiliğinden sıyrılmaya ve gerçeğine dönmeye başladığını fark etmişti. Bunu durduramıyordu. Rahattı; ama bu olanlar garipti. Bunu sanki kader ona yaptırıyordu.
‘’ Viski, lütfen. ‘’
Bu sözler onu düşüncelerinden gerçek dünyaya çekmeye yetmişti. Uzanıp biten viskinin boş bardağını alan garsonu seyrettikten sonra saçların arkasına yarı gizlenmiş yüze baktı. Hangi tarafta olduğunu çıkarmaya çalışıyordu. Sonraki sorunun ne olacağını biliyordu. Ama kimin soracağı belli değildi. İkisi de birbirini tartıyordu. Elendithas dövüşmek istemiyordu ama zorunda kalabilirdi. Yine de karşısındaki kızda saldırgan bir tavır yoktu. Tekrar dışarıya baktı. Güneş bir bulutun arkasına gizlenmiş ve rüzgâr sertleşmeye başlamıştı. Bir an için kızın duygularına bağlı olarak değiştiğini sandı rüzgârın ama bu düşünceyi kafasından attı ve tekrar kıza döndü.
‘’ Hangi taraftasın? ‘’
Elendithas keyifle gülümsedi. Bu soruyu soran o olmak istemiyordu. Ve bunu başarmıştı. İstediğine ulaşmıştı işte. Biraz düşündü ve doğru yanıt verip dürüst olmaya karar verdi. Kızda kendisinde farklı duygular uyandıran bir şey vardı. Kader ona oyun oynuyordu. Elendithas da oyunun içindeydi çoktan.
‘’ Karanlık Taraf’tayım. ‘’ dedi.Kararlı bir şekilde söylemişti bunu.
Kıza ‘Sen hangi taraftasın?’ diye sormayacaktı. Kızın tepkisinden bunun anlaşılacağını ya da söyleyeceğini biliyordu. Gülümseyerek ve biraz tehlikeli bakışlarla kızın gözlerinin içine baktı. İçinde süregelen yarışmayı görmemesini umuyordu. O seçenek mi, bu seçenek mi? Hangisi doğru? Ne söylemelisin? Sanki sonunda para kazanacak ya da bir şey kaybedecek gibi hissediyordu. Aklına gelen ilk şey gücü, sonraki hayatı, sonraki ise kalbiydi. Kalbini kaybetmesi olanaksızdı sanki. Ama kader ne olacağını gösterecekti. Merakla olacak olanları beklemeye başladı.

Konu: Geri: # Cam Kenarı Paz Eyl. 20, 2009 12:04 pm

Soğukkanlılığıyla masanın üzerindeki bardağa uzanarak, eline aldı. Bir yudum içti, sakince yerine bıraktı. Bakışlarını karşısındakinin üzerine çevirdi. Nasıl bir tepki alacağını merak içerisinde bekliyordu. İki elinin arasına aldığı bardağa baktı. En fazla kullandığı uzuvları, camdan nesneyi sıkıca kavramıştı. Sinirli değildi, sadece gelecek cevaptan korkuyordu. Karşısındakinin yeteneğini biliyordu, o zararlı ışınları ne kadar süre rüzgâr ile kendisinden uzakta tutabilirdi ki? Elleri soğuk sıvının etkisiyle buz kesilmişti, buna karşın, ellerini bardaktan almaya, hatta en ufak bir hareket yapmaya dâhi cesaret edemiyordu. Bakışlarını karşısındakinden güçlükle uzaklaştırabildi, camekandan dışarıya bakmaya başladı. Göze çarpan yaşamın kımıltıları ve sesleri arasında Eylül' ün sakıngan soluğu kendini belli belirsiz ama sürekli duyuruyordu; bu soluk, taze otların ipeğimsi fısıltısındaydı; ağdalı, yeni yaprakların hışırtısında, ağaçlarda tomurcukların patlamasındaydı. Her yana sonbaharın görünmeyen keskin şarabı köpürüyor ve her şey onun tatlı kokusunu doyasıya içine çekiyordu. Bir sazın iyice gerilmiş tellerinden çıkıyormuşcasına, yumuşak ellerin okşayan dokunuşlarına boyun eğerek tatlı nağmeli bir şarkı toprağın üzerinde dolaşıyor, bu şarkı toprağın ilk çiçeklerin doğduğunu ve gönüllerde yeni umutların uyandığını haber veriyordu. Elendithas' a döndü bakışları tekrar. Sakince onu izlerken, karanlık tarafta olduğunu ümit ediyordu. Aradan bir süre daha geçtikten sonra cevap verdi. ''Karanlık taraftayım. '' Derin bir nefes aldı Franciné, rahatlamıştı. Ama onun sesindeki soluklayan huzursuzluğu da algılayabilmişti. İçinde onun sesine, duruşuna ve kendisine karşı bir sevgi yeşerivermişti. Bakışları huzursuzdu, daha fazla tedirgin etmemeye karar vermişti, gülümseyerek cevap verdi. ''Ben de. '' Bakışlarını utançla önündeki bardağa dikti. Bulundukları yerin havası onu bunaltmıştı, gökyüzünde asılı ısı kaynağı, yavaşça başka ufuklara doğru yol almaktaydı. '' Buradan gidelim, '' dedi utançla. Hızla ayağa kalktı, çantasından yirmilik bir banknot çıkardı ve masanın üzerine bıraktı. Ceketini aldı, üzerine geçirdi. Derinin soğukluğu, tüm bedenini ürpertmişti. Çapraz askılı çantasını da boynundan geçirdi. Kapıya doğru hızla yürüdü, dışarıya ilk adımını attıktan sonra derin bir nefes aldı. Bir dalgıcın denizin derinliklerinde tüpsüz kaldıktan sonra yüzeye çıktığında aldığı ilk nefese benziyordu bu soluk. Hafifçe gülümsedi; saftı, çocuksuydu ve güzeldi. Kafasını çevirip Elendithas' a baktı, hemen arkasından geliyordu. Bu şekilde görünce boyunun sandığından da uzun olduğunu farketti. Topuklu botları ayağında olmasına rağmen boyu omuzunu biraz aşabiliyordu. Dışarıda koyu bir soğuk vardı. Ellerini ceketinin cebine soktu ve yürümeye başladı. Elendithas da hemen yanından geliyordu.