# Bar Kısmı

Kocaman bir villada tek başına yaşamak. Sıkıcı gelebilir kulağa ama sürekli internet
başındaysanız bunu pek de dert etmiyorsunuz.


Ayame internetten online okuduğu manganın son bölümünü de bitirip bilgisayarını kapattı. İçinde bir burukluk oluşmuştu her zaman ki gibi. Ayağa kalktı ve gerindi. Her yeri uyuşmuştu. Evin içinde bir kaç tur attıktan sonra üst kattaki odasına çıktı.
Burayı neredeyse hiç kullanmıyordu. Dolabını açtı ve bir kaç parça kıyafet seçti. Üstüne göğüs kafesinin bitimiyle son bulan mavi bir giysi ve altına mini bir şort giydi. Biraz makyaj yapıp şaçını taradı ve çantasını kaptığı gibi dışarıya çıktı. Bir bara gitmek fena bir fikir değildi.

***
Barın kapısından yavaşça girdi. Bir masaya geçip etrafına bakındı. Tanıdık biri vardı sanki.. Biraz daha dikkatli bakınca bu kişinin Aksel olduğunu gördü. Yüzünde kocaman bir gülümsemeyle onun yanına gitti.


"Selam,Rapunzel.. Naber?" dedi yüzündeki muzır gülümsemeyle.

Bir şeyi istemek, fakat ondan delilerce korkmak... Darmadağın olmuş hisleri de darmadağın olmuş düşüncelerini toparlamasında pek de yardımcı olmuyordu. Manik depresif insan sürüsü arasına katılmak üzere olduğunu sezdi; oysa ki ne kadar mânasız bulurdu hepsini... Yaşlanıyor muydu? Belki de... Erkeklerin geç olgunlaştığı masalını hangi kadın, ne için ortaya attıysa, hiçbir şeyden haberi yokmuş, diye geçirdi içinden. Daha 17 olmasına karşın, hiçbir şey bilmediğini seziyor ve hayattan deli gibi korkuyordu son 2 saattir. Keşke barda birileri olsaydı. Evet; evden çıkarken yalnız takılıp kafasını toplama gibi bir karara varmış olabilirdi, fakat birileriyle konuşmadan bunu çözebilecekmiş gibi görünmüyordu ve moralinin yerine getirecek birilerine ihtiyacı vardı. Kafasını kaldırıp barda tanıdık bir yüz aradıysa da, zaten gecenin bu saatinde burada olmak isteyecek bir avuç insan dışında kimse kalmamıştı. Ümitsizce yerine çöküp düşüncelerinin beynini ve duygularını esir alışına göz yumdu. Öyle ne kadar oturduğunu bilmiyordu tanıdık, içten bir sesin alaycı tınısı kulaklarında çınladığında;
"Selam Rapunzel, Naber?"
Sesi duymasıyla suratına yerleşen memnuniyet ifadesi, duyduğu rahatlamayla birleşince kocaman bir sırıtışa dönüşmüştü. Kafasını kaldırıp mavi t-shirtünün içinde yıldız gibi parlayan kıza baktığında; kızın yüzündeki muzip sırıtış düşüncelerindeki kara bulutların göçüp gitmesine neden olmuştu. Başka bir şey istesem olacakmış klişesi geçti aklından; iyi ki başka bir şey istememişti. Bir kaç saniyelik sessizliğin sonunda -çünkü Aksel anca kafasını toparlayabilmişti- kıza cevap verdi;
"Beni kulemden kaçıran yakışıklı prensi eve atmadan önce bara getireyim dedim de... Erkek olduğumu anladığında kalp krizi geçirmemesi için biraz içmiş olması iyi olur." Küçük bir kıkırdamadan sonra ses tonunu ciddileştirerek devam etti; "Gecenin bu saatinde bara gitmek nerden esti peki? Çıkmak isteyeceğini bilsem birlikte çıkardık, ama iyi tesadüf oldu. Otursana." Gerçekten de iyi tesadüftü hani; moralini düzeltebilecek ondan başka biri olduğunu sanmıyordu

Out: Özür dilerim, dün fazla online olamadım ailevi nedenlerden ötürü.

out: sorun yok tırsma xD ben de dün geceye kadar giremedim.

in:
Beni
kulemden kaçıran yakışıklı prensi eve atmadan önce bara getireyim dedim
de... Erkek olduğumu anladığında kalp krizi geçirmemesi için biraz
içmiş olması iyi olur."Burada kendimi tutamayıp gülmeye başlamıştım. Onun ciddileştiğini anlayınca sustum."Gecenin
bu saatinde bara gitmek nerden esti peki? Çıkmak isteyeceğini bilsem
birlikte çıkardık, ama iyi tesadüf oldu. Otursana."
Zaten sabaha kadar ayakta dikilmeye hiç niyetim yok. dedim muzır bir ses tonuyla onun yanına oturdum.
Evde boş boş iz aramaktan sıkıldım. yumruğumu elimde olmadan sıktım.
Bulduğum her ipucu bir çıkmaza çıkıyor. Veya sadece bir yalan oluyor.. Derin bir nefes aldım ve gülümsemeye çalıştım.
Neyse..Kafamı dağıtmak istedim o kadar. dedim ve elimde çevirdiğim bardağı tutup ağzıma diktim.
Burada sana rastlamam iyi oldu. Çünkü iyice sarhoş olmak istiyorum. Eğer bayılırsam güvenebileceğim birinin yaında bayılayım daha iyi.. dedim ve bara bir göz gezdirdim. Zaten fazla kişi yoktu ama bulunanların da pek masum olduğu söylenemezdi..

Ah..Boşver onları habere gel..merak ettim.. dedi heyecanla. İçerisi üstündekilere rağmen çok sıcak geliyordu. Çantasında kendini serinletecek bir şey var mı diye baktı. Hiç bir şey yoktu. Şansızlık işte. Tekrar başını kaldırıp meraklı bakışlarını Aksel'e çevirdi. Vereceği haberi gerçekten merak ediyordu. O daha konuşmaya başlamadan bağırdı.
Yoksa beyaz atlı prensini-ay pardon prensesini mi bulduunn??!! dedi ve kıkırdadı.
Bu şekilde şakalaşmanın Aksel'i üzmeyeceğini biliyordu. Alışmış olmaydı artık. Onu her gördüğünde böyle konuşuyordu çünkü. Elindeki viski bardağını tekrar kafasına dikti. Viski en sevdiği içkilerden biriydi. Hatta neredeyse en sevdiği içkiydi. Derin bir nefes aldı ve yüzündeki gülümsemeyi biraz daha yaydı. Aksel ile birlikteyken feci şekilde gülüyordu. Hiç gülmediği kadar hem de.. Aksel nasıl hala bir kız arkadaş bulamadı şaşıyordu doğrusu. Onun peşinden koşan milyonlarca(!) kız olması gerekirdi şimdiye kadar. Onunla konuşmayan kişiler çok şey kaybediyorlardı. Biten bardağının tekrar doldurulmasını beklerken bir yandan da gülüyordu. İyi ki karşılaşmışlardı burada. Morali feci derecede bozuktu yine o kadar çabasına rağmen ailesine 1 cm bile yaklaşamamış olmasına.. ancak Aksel ile olan muhabbeti yine onu neşelendirmişti işte.. iyi ki o gün canı sıkılıp Aksel'le konuşmaya başlamıştı. Hala o konuşmayı başlattığı için kendine minnettardı. Bunun saçma bir şey olduğunu biliyordu ama en açık öyle ifade ediliyordu işte.. Viskisinden bir kaç yudum almak için ağzına götürdü. Dudaklarını viskiye değdirdikten sonra tüm bardağı yine kafasına dikti. Bu kadar hızlı içmemeliydi ama umrunda olduğu pek de söylenemezdi. Camdan içeri giren ışık demetlerine baktı. Hoş bir görüntü oluşturuyordu. Açık olan camdan aya baktı. Dolunay vardı bu gece. Onun gri-beyaz tonuna bayılıyordu açıkçası. İçerideki ağır sigara kokusunu ancak şimdi farketti. Yüzünü buruşturdu ve sigara içenlere sinirle baktı.

Nedense; bir anda eski, mutlu Ayame duruyordu karşısında. Bütün sıkıntılarını çekip almışlar gibi mutlu görünüyordu. Rahatladığını hissetti; onu böyle görmeye alışıktı çünkü. "Ah..Boşver onları habere gel..merak ettim.." diyordu kız meraklı bir sesle. Tam Aksel ağzını açacaktı ki heyecanlı heyecanlı bağırdı; "Yoksa beyat atlı prensini-ay pardon prensesini mi bulduunn??!! " Cümle kulaklarında çınladığında, aslında kızın konuyu değiştirmek için rol yapıyor olduğunu düşündü. Pekâla cevap verecekti kıza; fakat olayın ucunu bırakacağı yoktu hani. Kızın dilinin dolanmaya başladığını farkettiğinde, gerçekten de barda karşılaşmalarının ikisi için de iyi olduğunu bir kez daha anladı. Yalnız başına kızın bu durumda, hele de bir barda, olması hiç de iyi şeylere gebe olmazdı hani. Tamam, kafası dağınık olabilirdi biraz, fakat fiziksel herhangi bir sorunu yoktu. Hoş, belinden aşağı dökülen saçları ve ince vücuduyla klasik body guard imajından keskin çizgilerle ayrılıyordu ama... Gülerek cevapladı; "Hmm, gerçekten Ayame, beyaz atlı bir "prens" istediğimi sanmıyorum; hem beyaz at sürebilecek, hem de beni bu saçlarla kabul edecek bir kızla da henüz tanışmadım ne yazık ki..." Bir süre gülüştükten sonra Aksel konuya girmesinin iyi olacağını düşünüp heyecanlı bir tonda devam etti. Yüzünden anlaşılabiliyordu heyecanı ve coşkusu; "Olay şu ki; annem hamile. Yani; benden 17 yaş küçük bir tekne kazıntısı katılacak ailemize." İstemsizce duraksadı; yüzündeki mutluluk ifadesinin an be an silindiğini rahatça görebilirdiniz. "Fakat..." Ses tonu çok daha depresif, çok daha ümitsizdi şimdi. Bir kaç saniye önceki tatlı ve içten gülüşten eser bırakmamıştı kafasına bir anda doluveren onca düşünce. Korku yeniden esir alıyordu güçsüzleşen bedenini ve darmadağınık düşüncelerini. Aslına bakarsanız; Aksel'in korku ile ilk gerçek yüzleşmesiydi bu. Öncesinde herhangi bir şeye karşı aşılamaz bir korku sezdiğini hatırlamıyordu; bebek iken belki? Kız, şaşkın bir ifadeyle Aksel'in suratına bakarken toparlanmaya çalışıyordu. Sesinin daha iyi çıkması için büyük bir çaba sarfettiyse de başaramadığını açıkça haykıran ses tonuyla devam etti; "Fakat, tarafların gerginleşmeye başladığı şu zamanda annemin bebek bekliyor oluşu fazla ağır geliyor bana. Anne babama, ya da kardeşime bir şey olacağından korkuyorum. Aksi gibi, bu sene onlarla da olamayacağım, okul bir sene sonra başlasa ne olurdu ki?.."
Düşüncesi bile tansiyonunu yükseltmeye yetmişti. Alkolün ve düşüncelerin etkisiyle ortam iyiden iyiye sıcak gelmeye başlamıştı ona. Uzun saçlarını becerikli ellerle ördükten sonra masaya gelmiş olan içkiden büyükçe bir yudum aldı. Deliler gibi içmeye ihtiyacı olduğu hissine kapılmıştı yeniden. Fakat Ayame'ye göz kulak olması gerekçesiyle kendini kaybetmeyecek kadar içmeye karar verdi. Eve vardığında, yalnızken, devam edebilirdi nasılsa.

Yüzümdeki şaşkınlık şimdi düşünceli bir hal almıştı. Gülümsedim ve insanın içini rahatlatan bir tonla konuşmaya başladım.
Şimdi burada güçleneceksin ve eve gittiğinde kardeşini koruyabileceksin. Ayrıca.. Tatillerde de gidersin evine.. Canını sıkma bu kadar.. Eminim ki iyi olacaklar. Ayrıca.. Telefon ve internet diye bir şey var! İstediğin zaman onları görebilirsin! dedim sevinçle. Elimi onun omzuna koydum ve başımı biraz sağa yatırarak gülümsedim. Onu böyle üzgün ve korku dolu görmek istemiyordum. Onun bu durumdan kurtulması için ne gerekirse yapardım. Yüzümdeki gülümsemeyi iyice sevimli bir hale getirdim. Sonra Biraz geriye çekildim ve bilmiş bir tavırla konuşmaya başladım. Sesimden hafif bir alay da seziliyordu.
Bugün sarhoş olmamaya karar verdim. Olsam bile azıcık belki.. Hadi.. Bugün sarhoş olmalısın sen.. Biraz kendine gel!! Seni böyle görmek istemiyorum.. dedim ve masum bir ifade takındım.

Uh..şey..Uhm..Bulurum ben bi yolunu! sen keyfine bak!!dedi ve gözlerini kaçırdı bir yandan da gülümsüyordu. Onunla tanıştığı için çok memnundu doğrusu. Elindeki viski dolu bardağı kafasına dikti. Aslında öyle kolay sarhoş olan tiplerden değildi. Böyle hızlı içmesi zararlıydı ama yine de canı içmek istiyordu. Buradan çıkınca ikisi de sarhoş olursa tam bir şamata olacağı kesindi doğrusu. Bu yüzden kendini biraz tutmaya karar verdi. En azından aklı başında birinin olması her zaman işe yarardı. Ancak kendisi hafif hafif sarhoş olmaya başlamıştı. Daha da çocuksulaşan hareketleri bunun belirtileriydi. Çocukça gülümsedi oturduğu yerde ayaklarını sallamaya başladı. Bir yandan da içkisini içiyordu. Onu görmeden sadece konuşan birisi bir çocukla konuştuğunu sanabilirdi. Aslında yüz ifadesi de biraz çocuksuydu. Yani her türlü onu çocuk sanabilirlerdi. Yanaklarını şişirdi ve iyice şirin bir hal almış olan ses tonuyla konuşmaya başladı.
Bence kardeşin çok şeker olucak.. BANA BENZESİİN!! dedi bağırarak. sonra kıkırdamaya başladı.

Bir yolunu bulurdu ha? Bir anda, zil zurna sarhoş olmuş kendini Ayame'nin omzunda düşledi. İster istemez suratına yayılan gülümsemeyle seyrediyordu kızın çocuksu, bir o kadar da masum hareketlerini. Gülümseyişi ve bar sandalyesinden ayaklarını sallayışı... Elinde viski bardağı olmasa onun çocuk parkının kenarındaki bir çay bahçesinde, annesiyle oturuyor olduğunu düşünebilirdiniz. İçinde kıza karşı yükselen sevgi dalgasını içten bir gülümsemeyle dışa vururken; kızın şişirdiği yanaklarının arasından iyice incelmiş bir sesle konuşmasını izliyordu. "Bence kardeşin çok şeker olucak.. BANA BENZESİİN!!" Küçük bir kahkaha koyuverdi. Gerçekten, kardeşi bu kadar şirin olsa neler hissederdi bilmiyordu; hele bir de kız olursa? Henüz doğmamış çocuğu ne kadar sahiplendiğini, paylaşmak istemediğini farkedince ister istemez kızdı kendine. Klasik kıskanç abiye dönüşmek; en nefret ettiği şeye dönüşmek... Düşüncesi bile mide bulandırıcıydı aslına bakarsanız. "Sana mı? İki Ayame ile nasıl başa çıkacağım ben peki?" diye isyan etti alaycı bir ses tonuyla. "Tabii, elbette sana benzeyecek. Fakat senin kadar küçük olabileceğini sanmıyorum." dil çıkardıktan sonra, garsonun barın üzerine bıraktığı, üzerine dökülen afyon tenürünün etkisiyle yanmakta olan yeşil içkiyi izledi bir süre; ateş söndüğünde ise dudaklarına götürdü. Tek vuruş, yoğun alkolün etkisiyle yüzü buruşmuştu. Kendine gelebilmesi için bir 10 saniye beklemesi gerekti. Sandalyenin tepesinden onu izlemekte olan kıza tatlı bir gülümseme yolladıktan sonra sordu; "Ee, senin camîada neler oluyor peki?"

Yeni bir şey yok.. Hep monoton bir hayat yaşıyorum.. İnan bana çok sıkıcııı!

dedi
mızmız bir tonla.. Sonra tekrar elindeki viski bardağını kafasına
dikti. Boğazı azıcık yanmıştı. Bunun etkisiyle yüzünü buruşturunca çok
daha tatlı olmuştu. Viski bardağını tezgahın üzerinde koydu. Bir meyve
kokteyli söyledi ve gelen kadar bekledi. Gelince yavaşça içmeye
başladı. Tadı çok güzeldi. Sevinçle kıkırdadı.
Küçük ayame'nin cinsiyeti belli mi?

"Yeni bir şey yok.. Hep monoton bir hayat yaşıyorum.. İnan bana çok sıkıcııı!" diye mızmızlanan kızın, tek yudumda bardağında kalan viskiyi bitirişini, ve yüzünü aynı küçük bir çocuk gibi buruşturuşunu izledi. O kadar sevimliydi ki, Ayame söylediği meyve kokteylini yudumlarken yüzünde beliren sırıtışa hakim olamıyordu. İyi ki varsın, nârası eşliğinde kızın boynuna atlama düşüncesi her saniye biraz daha cazip geliyordu, fakat sarhoş olmadığını kendine ispatlayabilmek adına yapmadı bunu. Alkol görüşünü iyiden iyiye bulanıklaştırmış, Absinthe'in içindeki pelin otu da etkisini yavaş yavaş hissettirmeye başlamıştı. O anda kendini salıverirse, sabaha kadar toparlanamayacağının farkında olduğundan masanın üzerinde duran sigara tablasına güç belâ uzandı. Bir yandan da, Ayame'ye durumunu çaktırmamaya çalışıyordu. Tabladan, bu sefer beyaz bir sigara çekip dudaklarının arasına yerleştirdi. Çakmağı beceriksizleşmiş elleriyle bir kaç denemeden sonra çakmayı başarıp sigarasını tutuşturdu. Dumanı hissedemeyecek kadar uyuşmuştu ağzı ve dudakları alkolün etkisiyle. "Küçük Ayame'nin cinsiyeti belli mi?" Sigarasından bir nefes çekerken başını hayır anlamında salladı ve kelimelerin ağzından düzgün çıkmasına dikkat ederek, biraz boğuk bir sesle cevap verdi; "Henüz bir buçuk aylık ablası." Gerçekten de; kardeşinin cinsiyeti üzerine düşünmeye henüz hiç fırsatı olmamıştı hani. Erkek olursa ona gerçekten iyi abilik edebileceğini düşünüyordu, fakat kız olursa, demin de aklına geliveren düşünceler gibi, onu kıskanmaktan, ya da ona karşı fazla korumacı davranmaktan korkuyordu. Yine de, tek isteği sağ sağlim doğmasından başka bir şey değildi hani... Düşüncelerinden sıyrılıp boş gözlerle barı şöyle bir kolaçan ettiğinde, çoğu masanın boşalmış olduğunun ayrıdına vardı. Fakat duvardaki saati okuyamayacak kadar bulanmıştı görüşü. Ne diyeceğini bilemediği bir kaç dakikanın ardından garsona bir Churchill getirmesini rica edip Ayame'ye döndü, gülerek; "Korkarım az daha içersem beni gerçekten de eve taşımak zorunda kalacaksın."

Sorun değil taksi çağırırım.. dedi gülümseyerek. Meyve kokteyli dolu bardağını masaya koydu ve elini uzatarak Aksel'in dudaklarının arasından sigara'yı çekip aldı. Yere attı ve çiğnedi.

Kendini öldürmeni istemiyorum.. dedi masum bir tonla..

Onu da kaybetmeyi hiç mi hiç istemiyordu doğrusu. Bunun düşüncesi bile gözlerinin dolmasına yetmişti. Gözlerine vuran ışıkla gözyaşları parlarken onları tutmak için çaba sarf ediyordu. Dudaklarının titremesini kesmek için dudaklarını ısırdı. Biraz tezgaha doğru döndü ve yanaklarından süzülen yaşları Aksel'in görmemesi için dua etmeye başladı.

Derin bir nefes aldı ve kokteyli yudumladı. Sağ eliyle gözyaşlarını sildi ama akışını durduramadı. Aksel'i kaybetme düşüncesi onun ödünü patlatıyordu. Sol ayağını yere vurmaya başladı.

Aksel sarhoş olmaya başlamış gibi görünüyordu. Görüntüsü bulanıklaşmış olmalıydı. Yeteri kadar bulanıklaşmasını diliyordu. Aksel'in karşısında ağlamanın onu üzeceğini düşünüyordu açıkçası. Kokteylin kalanını da bitirip bardağını tekrar doldurmalarını istedi.

Başını biraz çevirip Aksel'in yeni bir sigara içmediğinden emin olmak için ona baktı. Böyle zararlı şeyler içmesini istemiyordu. Bir de kardeşini koruyacağından bahsediyordu.. Peh.. Ciğerlerinin dolması yüzünden öksürürken bu ne kadar mümkün olurdu bilemiyordu açıkçası..

Gözlerini biraz daha doldu. Başını tekrar tezgaha doğru çevirdi. Titreyen eliyle bardağını sıkıca kavradı ve ağzına götürdü. Ağlamamaya çalıştığı için yanan boğazına bir kaç yudum kokteylin yardım etmesini umdu. Tekrar dudaklarını ısırdı. Ah. .kahretsin.. Çok ısırdığı için elinde olmadan kanatmıştı.. Olacak iş midi bu şimdi??

Bu saatte belki de en mantıklı çözümdü taksi, neden aklına gelmemişti ki. Yüzünde masum bir gülümsemeyle kızın; sigarayı Aksel'in dudaklarının arasından çekişini, ve söndürüşünü şaşkın bakışlarla izledi. Ondan beklediği bir hareket değildi doğrusu; bir an pelinotunun etkisiyle halisünasyon görüyor olduğunu düşünmedi değil. Tanıdık ses, hiç alışık olmadığı kadar üzgün fakat her zamanki masum tonuyla kulaklarına çalındığında bir şeylerin ters gittiğine dair ilk işareti almıştı; "Kendini öldürmeni istemiyorum.." Öldürmek... Hiç böyle düşünmemişti daha önce; bir iki sigaradan ne olabilirdi ki? Bağımlı değildi, kesinlikle... Her gün içiyor da değildi, ayda yılda bir kere, sadece sıkkın olduğunda. Ayame'nin yanında şimdiye kadar hiç içmemişti herhalde; bu kadar sert tepki vermesini anlamlandıramamıştı. Gözleri mi dolmuştu? Hayır, yanlış görüyor olmalıydı. Zaten her şey o kadar bulanıktı ki hiçbir şey seçemiyordu. Kızın ağır çekim yüzünü tezgâha dönüp kokteylini yudumlaması, ister istemez kendinden bakışlarını kaçırıyormuş izlenimi bırakmıştı oğlanda. Hayır, kesinlikle kırmak istememişti onu. Tam ağzını açacakken kızın sağ elinin gözlerinin çevresinde dolandığını fark etti. Ağlıyor muydu? İhtimal vermek istemiyordu buna. Yavaşça dokundu omzuna kokteyl bardağıyla ilgileniyormuş gibi görünen kızın. Ayame, yüzünü dönmemekte ısrar ettiğinde ters giden bir şeyler olduğundan emin olmuştu. Yüksek bar sandalyesinden bir hışım atlamasıyla başlayan baş dönmesi ve mide bulantısını atlatmak için bir kaç saniye -ya da dakika, çünkü zaman kavramını tamamen yitirmişti- öylece durdu. Temkinli adımlarla kızın sandalyesine yaklaşıp hafif dalgalı saçlarını okşadı. İnce, küçük yüzünden boynuna kadar süzülen göz yaşlarını görebilecek kadar yakındı şimdi. Çenesinden tutup yüzünü kendine doğru çevirdiğinde kanayan dudağı ve yaşlarla dolu gözlerle karşılaştı. Şoke olmuş bakışlarla kızı süzerken aklından geçen tek bir şey vardı: Buna o neden olmuştu. Yüzünden kanın çekildiğini hissediyor, fakat alkolün etkisiyle refleksleri aksadığından bir şey yapamıyordu. Sonra ki toparlanıp masanın üzerinde, bir kaç adım ileride duran peçeteye yöneldi. Titreyen ellerinde beceriksizce tuttuğu peçeteyle silmeye çalıştıysa da pek başarılı olamamıştı. Göğsüne kadar gelen yüksek bara dayadı dirseklerini. Başı ellerinin arasında öylece kızı süzüyordu iki titrek kelime zorla dökülürken dudaklarından; "Özür dilerim."